கற்சிறை

ஏதோ அணைக்கட்டுகள் கட்டும் திறன் அந்நியர் மூலமே
நமக்குத் தெரியவந்தது என பெரும்பாலோர் நினைக்கிறார்கள் ஆனால் பண்டைத்தமிழர் நீர்மேலாண்மையில் எத்தனை வல்லுனராக இருந்தனர் எனும் செய்திகள் வியப்பை அளிக்கிறது .
கரிகாலன் கட்டிய கல்லணை இன்னமும் தமிழர் நிபுணத்துவத்தை நினைவுபடுத்தி வந்தாலும் , நமது இலக்கியங்களிலும் இத்தகைய செய்திகள்
நிரம்பிக் கிடக்கிறது .

வருவிசை புனலைக் கற்சிறை போல
ஒருவன் தாங்கிய பெருமையானும்
-தொல்காப்பியம், பொருள்அதிகாரம் :65.

விசையோடு விரைந்து வரும் நீரை ஒரு கற்சிறை(அணைக்கட்டு) தடுத்து நிறுத்துவது போல, வேகமாக முன்னேறி வரும் ஒரு படையை, உறுதியோடு முதலாவதாக முன் சென்று அதனைத் தடுத்து நிறுத்தக் காரணமாவதன் மூலம், ஒரு வீரன் பெருமையடைகிறான் என்பது இதன் பொருள்.
சுமார் கி.மு. 5ம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த தொல்காப்பியர் பாடிய பாடல் வரிகள் இவை. இவர் குறிப்பிடும் கற்சிறை என்பது ஒரு அணைக்கட்டு போன்றது ஆகும். பழந்தமிழர்கள் ஆற்றில் வரும் நீரை கற்களால் ஆன கட்டுமானத்தைக் கொண்டு சிறைப்படுத்தி, நீரைக் கட்டுப்படுத்தி பாசனத்துக்குப் பயன்படுத்தினர் என்பதை இப்பாடல் தெரிவிக்கிறது.
சுமார் 2500 ஆண்டுகளுக்கு முந்தய தொல்காப்பியம் இந்த செய்தியைக் குறிப்பிட்டாலும் , அவர் காலத்திற்கு முன்பே
இத்தகைய கற்சிறை எனும் அணை கட்டும் வழக்கம் இருந்திருக்கவேண்டும் .பொதுவாகவே மக்கள் மத்தியில்
மிகத் தெரிந்த ஒன்றையே உதாரணமாக புலவர் காட்டி , சொல்ல வந்த பொருளை விளக்குவர் .எனவே கற்சிறை
எனும் அணைக்கட்டுகள் மக்கள் மத்தியில் மிகுதியாக புழங்கிய சொல்லாகவே இருந்திருத்தல் வேண்டும் .

தமிழகம் 2500 ஆண்டுகளாக ஏரி, குளம், குட்டை போன்ற நீர்நிலைக் கட்டுமானங்களைக் கட்டிப் பயன்படுத்தி வருகிறது. பழந்தமிழ் இலக்கியத்தில் இக்கட்டுமானங்கள் குறித்துப் பல பெயர்கள் உண்டு.
, இலஞ்சி, கயம், கேணி, கோட்டகம், ஏரி, மலங்கன், மடு, ஓடை, வாவி, சலந்தரம், வட்டம், தடாகம், நளினி, பொய்கை, குட்டம், கிடங்கு, குளம், கலுங்கு கண்மாய் எனப் பல பெயர்களைக் குறிப்பிடுகிறது.

இவ்வாறு தமிழில் நீர்நிலைகளுக்குப் பல பெயர்கள் இருப்பது என்பதே, பழந்தமிழர்கள் நீர்நிலைகளை உருவாக்குவதில் புகழ் பெற்றவர்கள் என்பதை உறுதி செய்கிறது.
ஆனால் தற்போதைய நிலை அந்நியர் நகையாடும் நிலையிலேயே உள்ளது .

சங்ககாலப் புலவர்கள் அன்றைய ஆட்சியாளர்களிடம் ஏரி, குளம், குட்டை போன்ற நீர்நிலைகளைஅதிகம் ஏற்படுத்தச் தொடர்ந்து அறிவுறுத்தினார்கள்
நீர்ப்பாசனத்தில் ஏற்படும் வளர்ச்சி தான் ஒரு நாட்டின் எல்லா வெற்றிக்கும் மூலகாரணம் என்பதை எடுத்துரைத்தார்கள். ஆட்சியாளர்களும் அதனை ஏற்று செயல்படுத்தினார்கள்.
கி.மு 2ம் நுற்றாண்டில் வாழ்ந்த குடபுலவியனார் என்ற புலவர் பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியனிடம்,

....யாக்கைக்கு எல்லாம்

உண்டி கொடுத்தோர் உயிர்கொடுத்தோரே:

உண்டி முதற்றே உணவின் பிண்டம்

உணவு எனப்படுவது நிலத்தொடு நீரே:

நீரும் நிலனும் புணரியோர் ஈண்டு

உடம்பும் உயிரும் படைத்திசினோரே: (புறம்-18) என்கிறார்.

உடலுக்கு உணவு கொடுத்தவர்கள் தான் உயிர் கொடுத்தவர்கள்.ஆவார்கள் உடல் நிலைபெற உணவே காரணம்.
உணவு என்பது நீரும் நிலமும் சேருவதால் உருவாக்கப்படுவது.
ஆகவே நீரையும் நிலத்தையும் சேர்த்தவர்களே உடம்பையும் உயிரையும் படைத்தவர்கள்.இதுவே இது கூறும் பொருள் எத்தகைய தெளிவாக இருந்திருக்கிறார்கள் பாருங்கள் !
இத்தகைய பலப் பாடல்கள் சங்க இலக்கியத்தில் இருக்கின்றன
தமிழர்கள் நீர்நிலைகளை உருவாக்குவதில் மட்டுமின்றி அதனை நன்கு பாதுகாத்துப் பராமரிப்பதிலும் சிறந்து விளங்கினர்.
ஆயினும் இன்றைய தமிழகத்தின் நிலை எண்ணும் போதே
வேதனையே மிஞ்சுகிறது .
எங்கேப் போயின அத்துணை வல்லமை ?
எப்போது இழந்தோம் இத்தகைய அறிவினை ?
சிந்திக்கும் தருணம் இது !
அண்ணாமலை சுகுமாரன்
9/1/18

படம் இணையத்தில் இருந்துப்பெறப்பட்டது

ரமணியன்

தமிழகத்தில் அணைகள் கட்டும் அளவுக்கு மண்வளம் இல்லை என்று முதல்வரே அறிக்கை கொடுத்துவிட்டார் நாம் என்ன செய்ய