அந்த மராட்டிய டீச்சர(ஒருபக்கக் கதை)

அந்த மராட்டிய டீச்சர(ஒருபக்கக் கதை)
மராட்டிய மாநிலத்தில் மாதரான் என்பது ஒரு மலைவாசஸ்தலம்!  அதில் ஒரு பள்ளி! அதில் புதிதாக ஆங்கில டீச்சர்- 35,40 வயதிருக்கும் -வந்து சேர்ந்தார். அவள் யாரோடும் பேசுவதில்லை; சிரிப்பதும் இல்லை! ஆள் கொள்ளை அழகு! அவளுக்குத் திருமணம் ஆகிவிட்டதா? இல்லையா? யாருக்கும் தெரியாது! ஒரு நாள் கொட்டும் மழையில் ஒருவர் – வயது 40 இருக்கும்- வந்து அந்த டீச்சரைப் பார்த்தார்! மற்றவர்கள் தூரத்தில் நின்றபடி அதை வேடிக்கை பார்த்தனர்.  வந்தவன் , “நாம் எவ்வளவோ பழகினோம்! நான் வீட்டை எதிர்க்கத் துணிச்சல் இல்லாது போய்விட்டேன்! உன்னை மணக்காது வீட்டார் பேச்சைக் கேட்டேன்! துபாய் போன நான் அங்கே ஒரு முஸ்லிம் பெண்ணை  மணந்தேன் ; அவளோ ஓராண்டில் விபத்தில் இறந்துவிட்டாள்!இப்போ நான் தனி மரம் ! நீயும் இதுவரை திருமணம் செய்துகொள்ளவில்லை என்று கேள்விப்பட்டேன்! அதான் இங்கே வந்தேன் !”என்றானே தவிர , “இருவரும் கல்யாணம் இப்போது செய்துகொள்வோம்”என்று கூற அவனுக்கு நாக்கு இல்லை!  கூற விருப்பம்தான்; ஆனால் நாக்கு வரவில்லை! இந்த நாக்குக்குத்தான் தனி அறிவு என ஒன்று உண்டோ? அவள் கண்ணில் நீர் முட்டியது ! ஆனால் பேச்சுவரவில்லை! அவள் நாக்கும் சகுனி பண்ணியது ! “பரவாயில்லை; நம் காதல் தொடரலாம்; நாம் துபாய் சென்று வாழலாம் ” என்று கூற ஆசைதான்! ஆனால் நாக்கு வரவில்லை! கொஞ்ச நேரம் அங்கே அமைதி ! “சரி! இங்கே தனியா ரொம்ப நேரம் யாருடனும் பேசிக்கொண்டிருக்கக் கூடாது !” என்றாள் அவள். அவன், “சரிதான்! அப்போ நான் வருகிறேன்!” என்று கூறிவிட்டுக் கிளம்பிவிட்டான்! ஒரு மரம் சென்றது; இன்னொரு மரம் திரும்பியது !
***