கடவுள் சிலை

கடவுளே எப்பவும் கல்லாவே இருக்கியே! கொஞ்சம் கண்ணைத் திறந்து பார்க்கப்புடாதா?

பக்தா! நான் கண்ணைத் திறப்பது இருக்கட்டும். முதலில் உனது விழிகளைத் திறந்து என்னைப் பார்!

ஆ! என்ன இது? யார் நீ? என் கண்ணையே என்னால் நம்ப முடியலையே?

நம்பு! நான்தான் ஆண்டவன்.

இந்த எளியவனுக்கு தரிசனம் கொடுத்த இறைவா நீ வாழ்க!

அதெல்லாம் இருக்கட்டும். இப்போது உனக்கு என்ன வேண்டும்? அதைக் கேள்.

இப்போது என்னிடம் இல்லாதது நிம்மதி. அதுதான் வேண்டும்.

அப்படியா அருகில் வா! இதோ உனது தோளில் இரண்டு பைகளைத் தொங்க விடுகிறேன். ஒரு பை உனக்கு முன்புறம் மார்பில்
தொங்கும். இன்னொன்று முதுகில் தொங்கும். இரண்டு பைகளும் நிரம்பியிருக்கின்றன.

ஆண்டவா? என்ன இதெல்லாம்?

அவசரப்படாதே! முதுகிலுள்ள பையில் உன்னுடைய அண்டை அயலாரின் குறைகள் உள்ளன. அவற்றைப் பின்னால்தான் வைத்திருக்கவேண்டும். பார்க்கவே கூடாது. பார்த்தால் உனக்கு முன்னேற்றமும், நிம்மதியும் இருக்காது. முன்னால் இருக்கும் பையில் உன்னு டைய குறைகள் நிரம்பியிருக்கின்றன. அது உன் கண்ணில் பட்டுக் கொண்டே இருக்கவேண்டும். முன்புறக் கனத்தை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குறைக்க முயற்சி செய்து வா. நிம்மதி கிடைக்கும்.

ஆண்டவா! உன்னுடைய அறிவு ரைக்கு ரொம்ப நன்றி. எனக்கு நிம்மதியும், சந்தோஷமும் கிடைக்க சுலபமா ஒரு வழி இருக்கு. நீ மனசு வக்கணும்.

மனசு வைக்கிறேன். சொல்

வேற ஒன்னுமில்லே.. நீ கொஞ்சம் கம்முன்னு இருந்தியின்னா உன்னை அப்படியே கடத்திக்கிட்டுப் போயிடுவேன். வெளிநாட்டுல நல்ல கிராக்கி உனக்கு. வித்துப்புட்டு சந்தோஷமா இருப்பேன். என்ன சொல்றே?

சாரி! அது முடியாத காரியம்.

ஏன் முடியாது.

நான் சிலையில்லே! சிலை மாதிரி வேஷம் போட்டுக்கிட்டிருக்கிற சி.ஐ.டி.

ஆ!

சிலையை கடத்த நீ திட்டம் போட்டே.. உன்னைப் பிடிக்கறதுக்கு நான் திட்டம் போட்டேன். வெளியே ஜீப் நிக்குது! வா போகலாம்.