நினைவு – ஒரு பக்க கதை

**ayyasamy ram** · **ayyasamy ram** Fri Jul 15, 2016 8:47 pm

பல வருடங்களுக்குப் பிறகு சொந்த கிராமத்துக்கு ஆர்வத்துடன்
போனாள் வேணி. ‘சென்னைக்கு வந்து குடியேறும்போது,
கிராமத்தில் அப்பா விற்றுவிட்ட நம்ம வீட்டை ஒரு பார்வை
பார்க்கணும்.
–
இப்போதெல்லாம் வீட்டை வாங்கினதும் இடிச்சு உருவையே
மாத்திடறாங்க. சின்ன வயசில நான் ஓடியாடின கல்யாணக்
கூடம் இப்ப எந்த ரூபத்தில் இருக்கோ?
சிறுவயதில் விளையாடிய பொம்மைகளை எல்லாம் பரணில்
வைத்துவிட்டு வந்தோமே, அதெல்லாம் எந்த காயலான் கடைக்குப்
போனதோ?
–
சுவரில் மாட்டியிருந்த பழைய குடும்பப் படங்களை எல்லாம்
அதனுடைய அருமை தெரியாமல் கழற்றி வீசியிருப்பார்களோ
என்னவோ? நமக்கு அவை பொக்கிஷமாக இருக்கலாம். வீட்டை
வாங்கியவர்களுக்கு அவர்களது ரசனைதானே முக்கியம்…’
–
நினைப்பு கண்களை நனைத்தது. அவளே ஆச்சரியப்படும்விதமாக
வீடு பழமைத் தோற்றம் மாறாமல், ஆனால் பொலிவுடன் இருந்தது.
பார்த்துவிட்டுக் கிளம்பும்போது வீட்டுக்காரர் சொன்னார்,
‘‘உங்க அப்பா, தாத்தா மாட்டி வச்சிருந்த பழைய போட்டோவை
எல்லாம் பத்திரமா பரண்ல வச்சிருக்கோம்…
ஊருக்குப் போகிறப்ப கொண்டு போய் அவங்க நினைவாக வச்சிக்குங்க!’’

வேணி கைகளைப் பிசைந்தாள். ‘‘அதெல்லாம் இங்கேயே இருக்கட்டுமே
அங்கிள்! டவுன் வீட்ல அதுக்கெல்லாம் இடமில்லை!’’ வீட்டுக்காரர்
சிரித்தார். அதன் அர்த்தம் புரியாதது போல் நின்றாள் வேணி.
–
—————————————–
-பம்மல் நாகராஜன்