கதைப்பாடல் – பணிப்பெண் ஏன் சிரித்தாள்?

**ayyasamy ram** · **ayyasamy ram** Sun Apr 03, 2016 10:59 am

-
அரண்மனை தன்னில் நாள்தோறும்
அயரா திருந்து பணிசெய்யும்
பணிப்பெண் ஒருநாள் அரசனது
படுக்கையில் படுத்தாள் சோர்வாலே!
–
கண்கள் இருண்டு வந்ததனால்
கட்டிலில் அவளும் சாய்ந்து விட்டாள்!
எண்ணவும் அவளுக்கு நேரமில்லை
ஏழைப்பெண் அவள் தெம்பில்லை!
–
பூங்கா உலவல் முடிந்தவுடன்
புவியை ஆள்பவன் அங்கு வந்தான்!
கண்டான் அந்தக் காட்சியினை
காட்டுக்கோபம்’ அவன் கொண்டான்!
–
இவளுக்கு எத்தனை திமிர் இருந்தால்
இந்தப் படுக்கையில் படுத்திருப்பாள்?
எதிரே இருக்கும் தூணினிலே
இவளைக் கயிற்றால் கட்டுங்கள்!’
–
கயிற்றால் கட்டினர் சேவகர்கள் – அரசன்
கையில் எடுத்தான் சாட்டையினை!
உயிரே போகும் அளவுக்குத் – தோலை
உரிக்க நினைத்தான்; பரிதாபம்!
–
அவளோ எதற்கும் கலங்கவில்லை!
அவனைப் பார்த்தாள், புன்சிரிப்பு!
“எவ்வளவு ஆணவம் உனக்கிருந்தால்
என்னைப் பார்த்து நகை செய்வாய்?’
–
“அரசே உந்தன் படுக்கையிலே
அறியாப் பெண் நான் படுத்துவிட்டேன்!
அதுவும் எனது பிழையில்லை
அப்படிச் செய்தது தலைச்சுற்றல்!
–
சற்றே இதிலே படுத்ததற்கே
சாட்டை அடிகள் எனக்கென்றால் – நீ
என்றும் இதிலே படுக்கின்றாய் – பின்னர்
எத்தனை அடிகள் உன்மீது
–
விழுமோ என்று சிந்தித்தேன் – அதன்
விளைவே இந்தப் புன்சிரிப்பு!’
அவளது சொல்லை அவன் கேட்டான் – அதில்
அடங்கி இருந்தது பேருண்மை!
–
அதனை உணர்ந்தான், “ஆணவத்தால்
அறிவை இழந்தேன் மன்னிப்பாய்!’
என்றே அவளை விடுவித்தான்!
ஏழையின் அறிவுத் திறம் வியந்தான்!
–
——————————

By -பூதலூர் முத்து
சிறுவர் மணி

**krishnaamma** · **krishnaamma** Tue May 17, 2016 1:27 am

அருமை அருமை அருமை !

கதைப்பாடல் – பணிப்பெண் ஏன் சிரித்தாள்?

கதைப்பாடல் – பணிப்பெண் ஏன் சிரித்தாள்?

Re: கதைப்பாடல் – பணிப்பெண் ஏன் சிரித்தாள்?

மறுமொழி எழுத நீங்கள் உறுப்பினராக இருக்க வேண்டும்..

உறுப்பினராக பதிவு செய்க

உள்நுழைக