கல்லாதவர்களுக்கு எங்கும் மதிப்பில்லை, எதற்காகவும் கல்வியை கைவிடாதே!

ரமேஷ் எப்படியோ 8-ம் வகுப்பு வரை தேர்ச்சி பெற்றுவிட்டான்.

9-ம் வகுப்பிற்கு புதிய பள்ளியில் சேர்த்தார்கள். ஆனால் அவனுக்கு சரியாக படிக்க வரவில்லை. ஓரிரு மாதங்களிலேயே பள்ளிக்கு போகமாட்டேன் என்று சொல்லிவிட்டான்.

பெற்றோர் எவ்வளவோ சொல்லிப் பார்த்தார்கள். ரமேஷ் ஒரேயடியாக, 'முடியாது' என்று மறுத்துவிட்டான்.

'சரி என்ன செய்ய கொஞ்ச நாள் வீட்டில் இருக்கட்டும். அப்படியாவது படிப்பில் அக்கறை வருகிறதா என்று பார்ப்போம். இல்லாவிட்டால் எங்களைப்போல கூலி வேலைக்கு அனுப்பிவிட வேண்டியதுதான். வேறு என்ன செய்ய முடியும்' என்று எண்ணிய பெற்றோர், அவனை அவன் போக்கிலேயே விட்டுவிட்டார்கள்.
ரமேஷ் வாழ்க்கை மாறிப்போனது. ஊரை சுற்ற வேண்டியது. சாப்பாட்டு வேளைக்கு வீட்டுக்கு வந்து இருப்பதை சாப்பிட்டு வெளியே போய்விட வேண்டியது. இப்படியே நாட்களை கழித்தான்.

ஒருநாள் அவன் வெளியே போய்விட்டு வந்தபோது வீட்டில் சாப்பாடு தயாராக இல்லை. உடனே அப்பாவையும், அம்மாவையும் திட்டினான்.

'பள்ளிக்குப் போக£மல் ஊரைச் சுற்றுகிறாய், இதில் அதிகாரம் வேறு, போடா 'தண்டச்சோறு' என்று அம்மா திட்டிவிட்டார்.

அதன்பிறகு அவனது அப்பாவும், 'தண்டச்சோறு வந்தாச்சு சாப்பாடு போடு' என்று கூறத் தொடங்கினார்.

புத்தியில் உரைக்க வேண்டுமென்று இப்படிக் கூறியும் அவன் அதை கண்டுகொள்ளவில்லை. எப்போதும்போல வருவதும், சாப்பிடுவதும், விளையாடப் போவதுமாக இருந்தான்.

ஒருமுறை காட்டிற்குப் போனவன் ஒரு கிளிக் குஞ்சை எடுத்து வந்தான். அதன்மேல் அதிக பாசத்துடன் இருந்தான். அதற்கு உணவூட்டுவதும், விளை யாடுவதுமாக பொழுதை கழித்தான்.

கிளிக்குஞ்சு மெல்ல மெல்ல வளர்ச்சி அடைந்தது. நன்றாக இறகுகள் முளைத்துவிட்டது. ரமேஷ் அதற்கு பேச சொல்லிக் கொடுத்தான்.

'அக்கா, அம்மா' என்று அழகாகச் சொல்லியது கிளி.

பேசிப் படித்த கிளி, ரமேஷை அவனது பெற்றோர் 'தண்டச்சோறு' என்று அழைப்பதையும் கேட்டுக் கொண்டே இருந்தது.

ஒருநாள் ரமேஷ் வெளியே போய்விட்டு திரும்பியபோது, 'அம்மா தண்டச்சோறு வந்தாச்சு, தண்டசோறு வந்தாச்சு' என்று கத்தியது.

கிளி இப்படிக் கூறியதும் ரமேசுக்கு வெட்கமாக போய்விட்டது.

சிற்றறிவு ஜீவன்கூட நம்மை கேலி செய்கிறதே? என நினைத்தவன் தன்னைப் பற்றி யோசிக்க ஆரம்பித்தான். 'இனி நாமும் படித்து பெரிய ஆளாக வேண்டும். நம்மை கேலி செய்தவர்களைவிட நல்ல நிலைக்கு உயர வேண்டும்' என்று உறுதி கொண்டான்.

அப்பாவிடம், அடுத்த முறை பள்ளி தொடங்கும்போது பள்ளியில் சேர்த்துவிடச் சொன்னான்.

இதைக் கேட்டு அவனது பெற்றோர் அகம் மகிழ்ந்தனர். ரமேஷ் அதன்பிறகு சிறப்பாக படித்து முதன்மை மாணவர்களில் ஒருவனாக வந்தான்.

நீதி: கல்லாதவர்களுக்கு எங்கும் மதிப்பில்லை, எதற்காகவும் கல்வியை கைவிடாதே!