வள்ளலார் பாடியவை அருட்பா தான் மருட்பா அல்ல

சி.பி.மாசிலாமணி முதலியார் எழுதிய பழைய
நூல் ஒன்றிலிருந்து:

ஆறுமுக நாவலருக்கும், ராமலிங்க சுவாமிகளுக்கும்
நடைபெற்று வந்த போராட்டம், கடைசியில் நீதி
மன்றத்தில் நிறுத்தி விட்டது.

நாவலர் தம் கல்வி புலமைக்கு அத்தாட்சியாக,
பிரபல வித்வான்களின் புகழ் மாலைகளும், பெரிய
பெரிய பிரபுக்களின் நற்சாட்சிப் பத்திரங்களும்,
அவருடைய பலவித நூலாராய்ச்சி புத்தகங்களும்,
ரிக்கார்டுகளும், மஞ்சகுப்பம் கோர்ட்டில் தாக்கல்
செய்யப்பட்டன.

சுவாமிகள் சார்பாக, தாக்கல் செய்ய அருட்பா
தவிர வேறொன்றும் இல்லை.

அக்காலத்தில் விசாரணை நீதிபதியாக இருந்த
கலெக்டர் துரை, இங்கிலாந்திலிருந்து உத்தியோகம்
பார்ப்பதற்காக முதன் முதலாக சென்னை வந்தவர்.
மிகவும் நற்குணமுடையவர். விசாரணையன்று
கோர்ட் வாயிற்படியருகே, ஏராளமான கூட்டம்;
உள்ளேயும் கும்பல். ஆறுமுகநாவலர் முன்னமே
வந்து ஆசனத்தில் கம்பீரமாக அமர்ந்திருந்தார்.

‘மணியாகிறது, இன்னும் ராமலிங்க சுவாமிகளை
காணோமே…’ என, ஒருவருக்கொருவர் பேசிக்
கொண்டிருந்தனர். நாவலரின் ரிக்கார்டுகளை
எல்லாம் கவனித்துப் பார்த்தார் கலெக்டர்.
சுவாமிகளின் பாடல் களையும் தமிழ் பண்டிதர்
ஒருவர் மூலம் கேட்டு அறிந்தார்.

கூட்டத்தில் யாரோ, ‘சுவாமிகள் வந்து விட்டார்…’
என்று கூறினர். அவ்வளவு தான்; கோர்ட்டில் நிசப்தம்
குடி கொண்டது. முக்காடிட்ட வண்ணம் வாசற் படியில்
நுழைந்தார் வள்ளலார்.

அமர்ந்திருந்த அனைவரும் எழுந்து, அவரை
வணங்கினர். அச்சமயம், நாவலரும் தன்னையறியாமல்
எழுந்தார். இது தான் யோகிகளின், ஞானிகளின்,
பெரியோர்களின் அற்புத சக்தி.

பின், சுவாமிகள் இருக்கையில் அமர்ந்தார்.
கலெக்டர் முதலில் பேச வேண்டியதைப் பேசிவிட்டு,
‘பெரும் புலவர்கள் சண்டையிட்டுக் கொள்வது தவறு.
நம் அனைவருக்கும் தெரியும், உலகில் காவியமே,
அதாவது பாடலே சிறந்தது. கவி பாடுவோருக்குத் தான்
அதிக புகழும், மதிப்பும். எங்கள் நாட்டில் மில்டன்,
ஷேக்ஸ்பியர், வோர்ட்ஸ் வொர்த், கீட்ஸ், ஷெல்லி,
பைரன் முதலானோர் கீர்த்தியடைந்தது அவர்களின்
கவிதை நூல்களால் தான்…’ என்றவர்,

‘இப்போது நீங்கள் இருவரும், நீங்கள் வழிபடும்
இறைவனைக் குறித்து, இவ்விடத்தில் பாடுங்கள்;
எல்லாரும் கேட்போம்…’ என்றார்.

அதற்கு நாவலர், ‘வசன மாலையாகத் தொடுப்போம்…’
என்றார். சுவாமிகள், ஸ்நானம் செய்து வர அனுமதி
கேட்டார்.

குளித்து முடித்து கோர்ட்டுக்குள் பிரவேசித்த சுவாமிகள்,
சிறிதும் தடுமாற்றம் இல்லாமல், நீரோட்டம் போல சில
பாடல்களைப் பாடினார். அதைக் கேட்டதும்,
அங்கிருந்தோர் ஆனந்த பரவசத்தில் மூழ்கினர். கலெக்டர்
உள்ளம் பூரிக்க, சுவாமிகளை வாழ்த்தி, ‘அவரது பாடல்கள்
அருட்பா தான்; மருட்பா அல்ல…’ என்றார். வழக்கு தள்ளு
படியாயிற்று.
–
—————————————-
நன்றி: திண்ணை – வாரமலர்