"நெகிழ வைத்த நிஜம்"

"நெகிழ வைத்த நிஜம்"
( வேலை வேலை --பணம் பணம் என்று ஒன்றன் பின் ஒன்றாக, போகாமல் --அன்பு ,பாசம் இவற்றிற்கு முக்கியத்துவம் கொடுங்கள் . காலத்தே பரிமாறப்படா அன்பும் பாசமும் ,எப்போதும் சம்பாதிக்க முடியாது .
பணம் எப்போது வேண்டுமானாலும் சம்பாதிக்க முடியும் ---ரமணியன் )  

இதோ நெகிழ வைத்த நிஜம்
என் மகன் எப்பொழுதும் துறுதுறுவென்று இருப்பான். எப்பேர்பட்டவர் என்றாலும் ஒரு நொடியில் தன் வசம் இழுத்துவிடுவான் 'குழந்தைத்தனமான பேச்சில்'.
என் மகனுக்கு அனைத்தையும் கொடுக்க வேண்டும் என்ற ஒரே காரணத்திற்காக நானும் வேலைக்கு செல்லும் நிலை. என் மகனை என் தாய் கவனித்துக் கொள்வார்.
ஒரு நாள் அலுவலகத்திற்கு புறப்பட்டுகொண்டிருக்கையில் என் மகன் காலை உணவு உண்ண அடம் பிடித்துக் கொண்டிருந்தான், அம்மா ஊட்டி விட்டா தான் சாப்பிடுவேன் என்று.
சரி வா என்று அவசர அவசரமாக உணவு ஊட்டினேன். கடைசி வாய் உணவு ஊட்டுகையில் என் கையை நறுக்கென்று கடித்து விட்டான். வலி பொறுக்காமல் கன்னத்தில் ஒரு அரை அரைந்துவிட்டு வேக வேகமாக அலுவலகத்திற்கு சென்றுவிட்டேன்.
என் மகன் தவறு செய்தாள் கூட திட்டுவேனே ஒழிய அவனை அடித்ததில்லை. அவனை அடித்தது மிகவும் உறுத்தலாகவே இருந்தது.
"அவனை அடித்ததாலோ என்னவோ தெரியவில்லை அன்று முழுக்க நான் எந்த ஒரு செயலை செய்தாலும் அது தவறாகவே முடிந்தது.."
மனது முழுக்க என் மகனின் நினைப்பு தான். நான் அவனை அடித்த கோவத்தில் எங்கு என்னோடு பேசாமல் போய் விடுவானோ என்று நடுக்கம். எப்படி அவனை எதிர்கொள்ள போகிறேன் என்று தெரியாமல் தவித்தேன். அலுவலகம் முடிந்ததும் அவனுக்கு பிடித்த பொருட்களை வாங்கி கொண்டு வீட்டிற்கு சென்றேன். வீட்டு வாசலில் நின்று கொண்டிருந்தான். என்ன செல்லம் என்ன பண்ணுறீங்கனு கேக்க பதிலே பேசாமல் நின்று கொண்டிருந்தான். வாங்கிய பொருட்களை கொடுத்தேன் வாங்க மறுத்தான். அய்யோ பிள்ளைய அடிசனால கோவத்துல நம்மகிட்ட பேச மாடிங்கிறானே என்று மனவருத்தம் அடைந்தேன். என் மகனிடம் சென்று நீ ஏண்டா அம்மாவ கடிச்ச அம்மாவுக்கு வலிச்சது அதுனால தான் வலி தாங்காம அடிச்சுட்டேன் அம்மாவை ரெண்டு அடி வேணாலும் அடிச்சுடு பேசாம இருக்காதடானு சொன்னதும் உங்ககிட்ட ஒன்னு கேக்கணும் அம்மா ? என்றான்.
என்னடா கேளு என்றேன். அலுவலகத்திற்கு சென்றவுடன் நீ ஒரு தடவையாவது என்னை நினைப்பியா என்று கேட்டான். இல்ல டா அலுவலக வேலைகள் அதிகம் அதனால் யாரையுமே நினைக்க மாட்டேன் என் வேலைகளை தான் நினைப்பேன் என்றேன்.
இன்று என்னை நினைத்தீர்களா ?? என்று கேட்டான்... இன்று முழுவதும் உன்னை பற்றி தான் நினைத்தேன், உன்னை அடித்துவிட்டேனே என்று உன்னை நினைத்து வருந்திக்கொண்டே இருந்தேன் என்றேன்.
"உங்களோடு என்னால் ஒரு நாள் முழுவதும் செலவிட முடியவில்லை என் நினைவாவது உங்களோடு ஒரு நாள் முழுக்க இருக்க வேண்டும் என்று நினைத்தேன் அதனால் தான் கடித்தேன்" என்று சிரித்தபடி பதில் அளித்தான்.
நீ என்னை அடித்தாலும் அனைத்தாலும் நீ தான் என் செல்ல அம்மா எனக்கு உன்ன “ரொம்ப பிடிக்கும் அம்மா” என்று என்னை “முத்தம் கொஞ்சினான்”.
அவன் என்னை கொஞ்சிய அந்த நொடி அவனின் மகளாக மாறிப்போனேன் "அவள் பாசத்திற்கு முன்".
--------------------------------------------------------------------------------------
நன்றி --மின்னஞ்சல் /முகநூல்

நிச்சயமாக குழந்தைகள் என்றுமே குழந்தைகளாய் இருந்துகொண்டே நமக்கு தாயாகிவிடுவார்கள் ஒரு புன்னகையாள். அவர்களுக்கு தாயிடமிருந்து கிடைக்கும் சந்தோஷங்களை மட்டுமே பாதுகாத்துவைக்க தெரியும்.

உண்மையிலேயே நெகிழ வைத்து விட்டது வரிகள்....

அருமை

நல்ல பகிர்வு ஐயா

பிள்ளையின் பதில் நெகிழவைத்து விட்டது.