நேயம் - ஒரு பக்க கதை

நானும் என் மனைவியும் திருமண மண்டபத்துள்
நுழைந்தோம். கூட்டம் அளவோடுதானிருந்தது,
ஒரு எளிய ஆசிரியர் வீட்டுத் திருமணமென்றால்
எப்படி இருக்கும்!
-
எனது பள்ளிக்கூட ஆசிரியர், அவரிடம்தான் நான்
தமிழை சரியாகவே கற்றுக் கொண்டேன்.
-
சங்கத் தமிழ் மூன்றைப் போல் பெண்களாகவே
மூன்று அவருக்கு. இரண்டு பெண்களை கரை சேர்த்தவர்,
மூன்றாவதுக்கு கொஞ்சம் கஷ்டப்பட்டார்.
-
பத்து சவரன் கேட்டாங்கப்பா, ஏதோ ஒப்பேற்றி
கல்யாணமும் செய்யறேன்.
உறவினர்கள் பலரோடு பழைய மாணவர்கள் என்று
ஒரு சிலரே வந்திருந்தனர்.
-
சம்பந்தி போலிருக்கிறது. பேசிக் கொண்டிருந்தார்.
நாங்கள் போய் நின்றதை கவனிக்கவில்லை.
சம்பந்தி! எட்டு சவரன் போட்டிருக்கேன். என் பெரிய
பெண் இரண்டு சவரன் தருகிறேன் என்றாள். கொஞ்சம்
பணக்கஷ்டம். அடுத்த மாதம் கட்டாயம் தந்து
விடுவதாகக் கூறியிருக்கிறாள்.
-
என்னங்க இப்படி சொல்றீங்க? இப்போது சொன்னால்
எப்படியாவது திருமணம் நடந்துவிடும் என்று எண்ணமா?
-
அய்யோ! அப்படியெல்லாம் எதுவுமில்லை.
-
அப்போது, ஆசிரியரின் கையில் ஒரு நெக்லஸை கழற்றி
வைத்தாள் என் மனைவி அவர் திடுக்கிட்டார்!
-
என்னப்பா இது?
-
அவரைக் கேட்காதீங்க! என்னைக் கேளுங்க! என்
கணவரோட ஆசிரியர் கஷ்டப்படுகிறார் என்றால் அது
அவருக்கு மட்டுமல்ல, எனக்கும் அவமானம்தான்!
உங்கள் பெரிய பெண்ணாக எண்ணிக் கொள்ளுங்கள்!
-
ஆசிரியர் திகைப்போடு என்னைப் பார்த்தார், நான் சிரித்தேன்.
-
பிள்ளையின் அப்பா அதை வாங்கி என் மனைவியிடமே
நீட்டினார்.
-
நீங்களே போட்டுக்குங்க! எல்லாரும் என்னை மன்னிக்கணும்!
நல்ல மாணவர்களை உருவாக்கியவரின் பெண்ணை
நாங்கள் மருமகளாக அடைவதில் சந்தோஷம்! ஐயா!
இதுவே போதும்!
-
======================================
>லோகநாதன்
நன்றி: குமுதம்

//நீங்களே போட்டுக்குங்க! எல்லாரும் என்னை மன்னிக்கணும்!
நல்ல மாணவர்களை உருவாக்கியவரின் பெண்ணை
நாங்கள் மருமகளாக அடைவதில் சந்தோஷம்! ஐயா!
இதுவே போதும்//

அருமை .......அருமை.....அருமை .........