முல்லாவின் கழுதை

முல்லா நசீருத்தீன் ஒரு நாள் தன் கழுதையை ஓட்டிக்கொண்டு சந்தைக்குப் போனார். அதை முப்பது தினாருக்கு விற்றார்.

அதை வாங்கியவன் உடனே அதை ஏலத்தில் விடத் தொடங்கினான்.

''பாருங்கள், இது எத்தனை அழகான கழுதை! இதை விட சிறப்பான கழுதையை இதுவரை நீங்கள் எங்காவது பார்த்திருக்கிறீர்களா? பாருங்கள்.. இது எவ்வளவு சுத்தமாக இருக்கிறது. எவ்வளவு பலமானது! கவனியுங்கள்!'' என்று கடந்து போகிறவர்களின் கவனத்தை ஈர்க்கிற மாதிரி கூவத்தொடங்கினான்.

கழுதையின் பல சிறப்பம்சங்களை அடுக்கடுக்காக அவன் விவரிக்கத் தொடங்கினான்.அதைக் கேட்டுக்கொண்டிருந்த ஒருவர் 40 தினார் என்றார். ''இவ்வளவு சிறப்பான கழுதையை வெறும் 40 தினாருக்குக் கேட்கிறார். நான் விட்டுவிடப்போகிறேன். அதிருஷ்டக்காரருக்கு... 40 தினார்...ஒரு தரம்.. 40 தினார்... இரண்டு தரம்....!'' இப்போது மற்றொருவர் குறுக்கிட்டார்.

''50 தினார்!''

''பாருங்கப்பா.. இவர் மனசு 50க்கு மேலே போக மாட்டேங்குது. அதுனாலே என்ன? இவர் அதிருஷ்ட தேவதையோட கதவைத் தட்டறாரு. நான் விட்டுவிடப்போகிறேன். இந்த அதிருஷ்டக்காரருக்கு... 50 தினார்... ஒரு தரம்.. 50 தினார்... இரண்டு தரம்.... !''

மற்றொருவர் பரபரப்போடு குறுக்கிட்டார்.
 
''55 தினார்! ''

''கடைசியாக ஒருவருக்கு இந்தக் கழுதையின் அருமை புரிந்திருக்கிறது. 55க்குக் கேட்கிறார்.. விட்டுவிடப் போகிறேன். இந்த அதிருஷ்டக்காரருக்கு... 55 தினார்... ஒரு தரம்.. 55 தினார்... இரண்டு தரம்....!''

இதை எல்லாம் கவனித்துக் கொண்டிருந்த முல்லா நஸீருத்தின் ஒவ்வொருவரும் தன் கழுதையின் மீது காட்டுகிற ஆவலைக் கண்டதும்...அடடா.. நம் கழுதை பெரிய தெய்வப்பிறவி போலிருக்கிறது. இதன் அருமை அறியாமல் இதை விற்றுவிட்டேனே.. இது கோடியில் ஒன்று போலிருக்கிறதே. மீண்டும் வாங்கியே தீர்வது என்று நினைத்து ஏலத்தொகையை உயர்த்தப் போனார்.
 
அப்போது 75 தினாருக்கு ஏலத்தொகை உயர்ந்திருந்தது.

''75க்குக் கேட்கிறார்..!'' விட்டுவிடப்போகிறேன். விட்டுவிடலாமா இந்த அதிருஷ்டக்காரருக்கு? 75 தினார்... ஒரு தரம்..75 தினார்... இரண்டு தரம்.... ! ''
 
பதறிக்கொண்டு நஸீருத்தீன் குறுக்கிட்டார்.

'' 80 தினார்! ''

''பாருங்கப்பா... விற்றவருக்கே விட்டுவிட மனசு இல்லை... 80 தினார்... ஒரு தரம்.. 80 தினார்... இரண்டு தரம்.... விற்றவரே வாங்கிக் கொள்கிற அதிசயம். விட்டுக் கொடுக்கப் போறீங்களா...? விட்டுடட்டுமா? விட்டுடப்போறேன், 80 தினார்.. ஒரு தரம்..!''

''300 தினார்!'' என்று ஒரு கூவல் வந்தது.

''கடைசியாக இதன் மதிப்பு தெரிந்தவர் வந்திருக்கிறார். ஐயா... விற்றவரே கொஞ்சம் ஒதுங்கி நிற்கிறீர்களா? 300 தினாருக்கு மேலே போகிறீரா?!''

அந்தக் கழுதை 300 தினாருக்கு ஏலம் போயிற்று.

ஏலத்தில் எடுத்தவர் பணத்தை எண்ணிக் கொடுத்துவிட்டு கழுதையை ஓட்டிக்கொண்டு போனார்.

''இங்கே வாரும்...!'' என்று ஏலக்காரர் முல்லாவைக் கூப்பிட்டார்.

''என்ன?'' முல்லா போனார்.

அவர் கையில் 10 தினார் வைத்துவிட்டு ஏலக்காரர் சொன்னார்.

''உம் உதவாக்கரை கழுதையை எப்படியோ நல்ல விலைக்கு நீரே விற்றுக் கொடுத்தீர். அதற்காக இது இனாம்!'' என்றார் ஏலக்காரர்.
 
தான்தான் சாமர்த்தியமான வியாபாரி என்று நினைத்துக் கொண்டு முல்லா நகர்ந்தார்.