புதியதோர் உலகம்

First topic message reminder :

நண்பர்கள் அனைவருக்கும் வணக்கம் இது ஒரு சிறுகதை மக்கள் மத்தியில் விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்தும் கதை.

புதிதாக பிறந்தான் உலகத்தில் 1990ம் ஆண்டு சொர்க்கபூமியில் தாய் தேவதை தந்தை தேவன். இவர்களுக்கு பிறந்த குழந்தைதான் கதிர் இன்று சென்னை கல்லூரியில் இளங்கலை கணிதம் படித்துக் கொண்டிருக்கிறான். இவனுக்கு ஒரு கெட்ட பழக்கம் யாரிடத்திலும் கொஞ்சம் அதிகமாகவே பாசத்தை வைத்துவிடுவான் அவர்கள் பிரியும் போது மிகவும் கஷ்டப்படுவான்.

அப்போதுதான் அவனுக்கு கல்லூரியில் ஒரு பெண் நண்பி கிடைத்தாள். அவளுடன் பேச ஆரம்பித்த 3 வாரத்திலேயே நெருக்கமான நட்புக்கு அன்பு வைத்துவிட்டான். அவளும் அதேபோல் இருக்க இந்த நட்பு நிலைத்துநிற்குமா என்று சந்தேகம் எழுந்தது இருவரிடத்திலும். அதனால் அவர்களே ஒரு போட்டி வைத்தார்கள். இருவரும் குறுந்தகவல் 30 நாட்களுக்கு அனுப்பாமல் இருப்போம் நேரிலும் பார்க்க வேண்டாம் பேச வேண்டாம் என்று இந்த போட்டி சற்று கடுமையாகவே இருந்தது இருவரிடத்திலும்.

முதல் நாளிலேயே கதிர் மிகவும் சிரமப்பட்டுதான் நேரத்தை கழித்தான். ஒவ்வொரு நிமிடமும் செல்போன் சத்தம் கேட்கும் நேரத்திலெல்லாம் குறுந்தகவல் அவளிடம் இருந்து வந்ததா என்று பார்க்க அவன் நண்பனின் செல்போன் சத்தம் போட்டாலும் அதிலும் குறுந்தகவல் வந்திருக்கிறதா அவளிடம் இருந்து பார்ப்பான். இப்படியே நாட்கள் ஓட 30 நாள் முடிந்த பிறகு செல்போனையே வெறித்து பார்த்துக் கொண்டிருக்க கதிர் ஒரு மனநோயாளி போல் மாறியது அவனுக்கு தெரியவில்லை. அவள் நேரில் வந்து கதிருடன் பேச முயற்சிக்கிறாள் ஆனால் கதிரோ செல்போனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் அவளிடம் இருந்து குறுந்தகவல் வருகின்றனவா என்று ......... அவள் சென்றுவிட்டாள் இவன் நம்முடன் பேசாமல் செல்போனையே பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறானே என்று

அதிக பாசம் வைத்தால் அதிக சோகம் என்றுதான் சொல்வார்கள். இன்றைய தலைமுறையில் அதிக பாசம் வைத்துவிட்டால் மனநோய் நிச்சயம் என்றுதான் சொல்லவேண்டும்.

நாள் முழுவதும் குறுந்தகவலும் முகநூலும் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் இளைஞர்களுக்கு இது ஒரு விழிப்புணர்வு கதை இதை படித்தாலாவது இனியாவது விழித்துக் கொள்ளுங்கள் செல்போன் நமது அத்தியாவசிய பொருள் அதையே நாம் வாழ்க்கையில் முக்கியமாக நினைக்க வேண்டாம்......

அனைவருக்கும் நன்றி

என்றும் அன்புடன்,
உங்கள் மாணிக்

Manik wrote:மெசேஜா நானா அய்யோ காமெடி பன்னாதீங்க பாட்டி

நான் மெசேஜ் கூட பன்ன மாட்டேங்கிறேன்னு எத்தனை பேர் திட்டுறாங்க தெரியுமா  

அப்போ திருந்திட்டியா சொல்லவே இல்ல

அப்போ இல்ல பாட்டி எப்போ நான் எப்போவோ திருந்திட்டேன்

பாட்டி சொல்லைத் தட்டாத பேரன் யாருன்னு தெரியுமா

அது நாந்தான் பாட்டி......

இறுதியில் மானிக் நிலைமை இப்படியாகிவிட்டதே என்று நினைக்கும் பொழுது மனதிற்கு வருத்தமாக உள்ளது. அந்த சேவுகப் பெருமாள் அய்யானார் தான் காப்பாற்ற வேண்டும்!

M.M.SENTHIL wrote:அறிவியல் வளர்ச்சி சிலசமயத்தில் மன வளர்ச்சியை பாதிக்கத்தான் செய்கிறது.
செல்போன் இல்லாவிட்டால் இறந்தே விடுவார்கள் நாளைய இந்தியாவின் தூண்கள்.

மிகச்சரி ..... இந்த நிலை மாற வேண்டுமென்றுதான் இப்பொழுதே நாம் இந்த விழிப்புணர்வை பரப்ப வேண்டும்

சிவா wrote:இறுதியில் மானிக் நிலைமை இப்படியாகிவிட்டதே என்று நினைக்கும் பொழுது மனதிற்கு வருத்தமாக உள்ளது. அந்த சேவுகப் பெருமாள் அய்யானார் தான் காப்பாற்ற வேண்டும்!

அண்ணா எனக்கு என்ன ஆச்சு நான் நல்லாதான் இருக்கேன் அதே மாதிரி நல்லா இருக்கனும்னு நினைச்சுதான் இந்த கதை ............. இது செல்போன் மட்டுமில்ல எல்லா விசயத்தலயும் ADDICT ஆ இருக்குறவங்களுக்கும் பொருந்தும்.....

Manik wrote:அப்போ இல்ல பாட்டி எப்போ நான் எப்போவோ திருந்திட்டேன்

பாட்டி சொல்லைத் தட்டாத பேரன் யாருன்னு தெரியுமா

அது நாந்தான் பாட்டி......

எந்தப் பாட்டி?

ஜாஹீதாபானு wrote:

Manik wrote:அப்போ இல்ல பாட்டி எப்போ நான் எப்போவோ திருந்திட்டேன்

பாட்டி சொல்லைத் தட்டாத பேரன் யாருன்னு தெரியுமா

அது நாந்தான் பாட்டி......

எந்தப் பாட்டி?

நீங்க எங்க எல்லாருக்கும் பாட்டிங்கிறதயே மறந்துட்டீங்களா............. அம்னீசியா எதுவும் வந்துருச்சோ

ayyasamy ram wrote:விழிப்புணர்ச்சி ஏற்படுத்தும் கதை...
-
பதிவு போடுவதும் ஒரு போதை பழக்கம் மாதிரிதான்...!

உண்மைதான் சாமி நானும் ஒரு காலத்தில் அப்படிதான் இருந்தேன் அதனால்தான் வெகு விரைவில் இப்படி இத்தனை பதிவுகள் காலப்போக்கில் பதிவுகளும் குறைந்தன......

ஆனால் சிவா அண்ணா மட்டும் 1 கோடி பதிவுகளை போடாமல் விடமாட்டேன் என்று அடம் பிடிக்கிறார்