சிவம் - செம்மொழியாளர் கண்ட செல்லப்பெயர்!

‘சிவம்’ என்பது தமிழுக்கு மிகவும் ஏற்புடையதொரு சொல். சிவப்பு என்பதன் முதல்நிலை ‘சிவ’. மாசுக்களைச் சுட்டெரித்துத் தூய்மையாக்குவது நெருப்பு. அதன் நிறம் சிவப்பு. நவமணிகளுள் பெருமையுடன் இன்பமும் பயப்பது பவளம். அதன் நிறம் சிவப்பு. மலர்களுள் சிறந்து தாமரை. அதற்கு அழகு தரும் நிறம் சிவப்பு. நம் உடம்பு முழுவதும் ஓடி நமக்கு ஆற்றலைத் தருவது குருதி. அதன் நிறம் சிவப்பு. வாழ்வில் மங்கலத்தை உணர்த்துகிற சொல்லும் சிவப்பு.

‘சிவப்பும் கறுப்பும் வெகுளிப்பொருள்’ என்பார் தொல்காப்பியர். முரண்பாடுகளைக் காணும்போது முகத்தில் நிகழும் நிறமாற்றம் சிவப்பு. இறைமைப் பண்பொடு வாழ்ந்து பேரின்பம் நுகர்தற்கான உரிமையுள்ளவர்கள் நாம். ஆனால், உயரிய அவ்வுணர்வின்றி முரண்பட்டு நிலையற்ற பொய்ப்பொருள்களுக்காகவே அலைந்து, கீழ்மையுள் உழல்கிறோம். இதைக் கண்ணுறுகிறான் இறைவன். செவ்விய வாழ்வையே கருத்தாகக் கொண்டவன் அவன். அருட்குறிப்போடு முனிவுறுகிறான். செந்தீ வண்ணனாகிறான்.

அறநெறியை உணர்த்தும் தமிழ்ச்சொல் செம்மை. தமிழுக்கு உள்ள பலப்பல சிறப்பு அடைகளுள் தலையாயதும் செம்மை. அதனால் செந்தமிழ் ஆயிற்று. செம்மை ஒரு பண்பு. அதன் நிறம் சிவப்பு. செந்தமிழ் ஓர் ‘செம்மொழி’யன்றோ?.

ஒப்புவமை இல்லாத நடுவுநிலையாளன் இறைவன். ஆன்மாக்களைச் செவ்விய முறையில் போக்கு-வரவு புரிவிப்பவன் அவனே.
“பிறப்புஎனும் பேதைமை நீங்கச் சிறப்புஎனும்
செம்பொருள் காண்பது அறிவு” - என்பார் தெய்வத்தமிழ்ப்புலவர். ஆகவே செம்பொருளாகிய அப்பரம்பொருளுக்குச் ‘செம்மொழியாளர்’ கண்ட செல்லப்பெயரே ‘சிவம்’ என்பது.

பரசிவம் ஒருவனே மெய்ப்பொருள். அவனே நிலையான அறிவானந்தப் பரம்பொருள். யாவற்றையும் முற்றிலுமாகப் பகுத்துணர்ந்து பாங்குற இயக்குபவன் அவனே. பேராற்றலும் பெருங்கருணையும் உடைய சிவபெருமானைப் பண் இசைத்துப் பரவுவதன் மூலம் வாழ்வின் எல்லா வளங்களையும் பெறமுடியும் என்பது ஆன்றோர் அனுபவம். அத்தகு அனுபவங்களின் வெளிப்பாடே தேவார திருவாசகத் திருமுறைகள்.

- சிவத்திரு அ. சொ. சுப்பையா அவர்களின் ‘திருஞானசம்பந்தர் தேவாரம்’ புத்தகத்தில் இருந்து.

செ(ம்)மையான தகவல். நன்றி

நல்ல தகவல்