ஏன் தேங்காய் உடைக்கிறோம்?

திருமண வீடுகளில் விருந்தினர் விடைபெறும்போது, அவர்களுக்கு தேங்காய்ப் பை கொடுப்பது வழக்கம். மங்கலத்தின் சின்னம் தேங்காய்.

அர்ச்சனைத் தட்டில் தேங்காய்தான் பிரதானம், பூ, பழம், இரண்டாமிடம்தான்.

தமிழகம் மட்டுமின்றி, பாரதம் முழுக்க உள்ள எல்லா கோயில்களிலும் நைவேத்தியப் பொருளில் தேங்காய் முக்கிய இடம் பெறுவதிலிருந்தே, தொன்மை காலம் முதலே இறைவழிபாட்டில் தேங்காய் இடம் பெற்று வந்திருப்பது தெரிகிறது.

இறை வழிபாட்டில் மட்டுமின்றி, ஆன்மிக சம்பந்தப்பட்ட அனைத்து காரியங்களிலும் தேங்காய்க்கு சிறப்பிடம் வழங்கப்படுகிறது. பையன் பரீட்சையில் பாஸாகிவிட்டானா - பிள்ளையாருக்கு உடை, தேங்காய்! புதிதாக வண்டி, வாகனம் வாங்கியிருக்கிறார்கள். முதல் சவாரி கிளம்பும் முன் உடை, தேங்காய்! பெரிய மனிதர்களை வரவேற்க பூரண கும்ப மரியாதை செய்ய வேண்டுமா? எடு, தேங்காயை! கண்திருஷ்டியைப் போக்கவும் மஞ்சள் தடவிய தேங்காயைப் பார்வைபடும் இடத்தில் மாட்டி வைப்பது வழக்கம்.

ஆலயங்களில் இறைவனுக்கு அபிஷேகம் செய்யும் பொழுது பால், தயிர், தேன், சந்தனம் அபிஷேகத்தோடு இளநீர் அபிஷேகமும் செய்யப்படும். ஒவ்வொன்றுக்கும் ஒரு விசேஷமான அர்த்தமும் முக்கியத்துவமும் உண்டு. அவை, அபிஷேகம் செய்பவருக்குக் குறிப்பிட்ட நலன்களை அளிக்கின்றன. இளநீர் அபிஷேகம் ஆரோக்கியத்தையும் நீண்ட ஆயுளையும் கொடுக்கிறது.

ஒரு காலத்தில் மிருகங்களைப் பலியிடும் வழக்கம் இருந்தது. அதைத் தடுத்து நிறுத்தவே, அவ்விடத்தில் தேங்காயை உடைத்து, பலி தந்த பாவனையில் இறை வழிபாடு செய்யப்படடதாகக் கூறுவர். சைவம், வைணவம், சாக்தம், காணபத்தியம், கௌமாரம் என்று பல வகை வழிபாட்டுப் பிரிவுகள் இருந்த போதிலும், இவை அனைத்திலுமே தேங்காய் மங்கலப் பொருளாக வைக்கப்பட்டிருந்தது.

ஹோமம் செய்யும்போது ஹோமத் தீயில் தேங்காய் அர்ப்பணிக்கப்படுகிறது. அது, பிறகு பிரசாதமாக அனைவருக்கும் வழங்கப்படுகிறது.

தேங்காய் ஒரு மனிதனின் தலையைப் போலக் காணப்படுகிறது. தேங்காயை உரித்து, அதன் தலைப்பாகத்தில் குடுமி போன்ற ஒரு பாகத்தை விட்டு வைப்பது, அதற்கு மனிதத் தலை போன்ற உருவகம் கொடுப்பதற்காகத்தான். குடுமியையும் பிய்த்துவிட்டு, உருண்டை வடிவில் நைவேத்தியத்தில் வைப்பதில்லை.

தேங்காய் உள்ளே உள்ள இறநீர் மனித மனத்தின் வாசனைகளைக் குறிக்கிறது. இறைவனுக்கு அர்ப்பணிக்கப் பட்டதால் தேங்காய் (மனித மனம்) தூய்மை அடைகிறது. எனவே தேங்காயைப் பிரசாதமாக உட்கொள்வதால் உடலும் மனமும் தூய்மை பெறுகிறது.

உயிர் காக்கும் மருந்தாக இளநீர் பயன்பட்டதாலும் மக்கள் இதற்குத் தெய்வத் தன்மையைக் கொடுத்துப் போற்றினார்கள். அம்மை நோய்க்கு மருந்தில்லை. பெரியம்மை அக்காலத்தில் ஒரு உயிர்க்கொல்லி நோய். இந்த நோயின் தீவிரம் தணிந்து, மனிதன் உயிர் பிழைக்க ஒரு காலத்தில் இளநீர் மட்டுமே கொடுத்து, அவனைக் காப்பாற்றினார்கள். அது முதல், இன்றும் அம்மை நோயாளிக்கு இளநீரே மருந்தாகப் பயன்பட்டு வருகிறது.

தேங்காயின் மூன்று கண்களைக் கொண்டு அதை சிவபெருமானின் அம்சமாகக் கொள்வது சைவர்களின் மரபு. பூரண கும்பத்தில் தேங்காய் வைக்கப்பட்ட பிறகே அது கலசம் என்ற ஸ்திதியை அடைகிறது. அதை சிவ ஸ்வரூபமாகவே மாலையிட்டு வணங்குகிறார்கள்.

குமுதம் பக்தி

செய்திக்கு நன்றி பாஸ்.

(நமக்கெங்க இதெல்லாம் தெரியுது? தானா உடையாது அதான் உடைக்கிறோம்ன்னு இந்த ராஜா சொன்னாரு நானும் நம்பிட்டேன்)