அது பாவப்பட்ட வீடு!-வனிதா விஜயகுமார்

ரபீக் · ரபீக் Sat 4 Dec 2010 - 17:30

சென்னைக்கு வந்துவிட்டார் விஜயகுமார். வந்த வேகத்தில் பிரஸ்மீட். அங்கு நடந்த சம்பாஷணைகளை அப்படியே யாரோ நேரடி ரிலே செய்துவிட்டார்கள் வனிதாவுக்கு. அவ்வளவுதான். இவர் பக்கமும் ஆவேசம். ஐந்து மணிக்கு விஜயகுமாரின் சந்திப்பு முடிந்ததும் "அப்படியே இங்கேயும் வந்திட்டு போயிருங்க" என்று வனிதாவிடமிருந்து அழைப்பு. மற்றவங்க குடும்ப சண்டை, மார்னிங் ஷோவை விட சுவாரஸ்யம் என்று நினைத்தார்களோ என்னவோ? வனிதா வீட்டில் கட்டுக்கடங்காத நிருபர்கள் கூட்டம்.

இங்கு வனிதா பேசியது எல்லாமே விஜயகுமாரின் தன்மானத்தை நார் நாராக கிழித்துப் போடும் சமாச்சாரங்கள். சொத்துக்காகவும், விஜயகுமாரின் வெள்ளை மாளிகைக்காகவும்தான் இப்படி சண்டை போடுறதா சொல்றாங்களே? இந்த கேள்விக்காகவே காத்திருந்தவர் போல ஆவேசப்பட்டார் வனிதா. யாருக்குங்க வேணும் அந்த சொத்து. அந்த வீடு பாவப்பட்ட வீடு. அவங்க சும்மா கொடுத்தா கூட அந்த வீடு எனக்கு வேணாம். எங்கம்மாவை கொஞ்சம் கொஞ்சம் குடிக்கிற பழக்கத்துக்கு ஆளாக்கிட்டார் எங்கப்பா. இப்ப அவங்களால பத்து நிமிஷம் கூட நிக்க முடியாதளவுக்கு ஆகிட்டாங்க என்ற வனிதா அப்புறம் சொன்னதெல்லாம் கிட்டதட்ட கொலை வழக்கு போடுகிற ரேஞ்சுக்கு போனது.

நான் ஐந்து வயசா இருக்கும் போது நடந்த சம்பவம் என்று அதை விவரித்தார் வனிதா. எங்க குடும்பம் திடீர்னு வறுமைக்கு ஆளாயிருச்சு. அப்பாவுக்கும் படமில்லை. அம்மாவுக்கும் படமில்லை. வேறு வழியில்லாமல் எங்க வீட்டையும் 18 ஏக்கர் நிலத்தையும் விற்றோம். எங்க அம்மா மட்டும் நான் அமெரிக்கா போய் சம்பாரிக்கறதா சொல்லிட்டு போனாங்க. இங்கிலீஷ் சரியாவே பேச தெரியாத எங்கம்மா அங்க எப்படி இருக்க முடிஞ்சுது? அங்க இருந்தப்போ ஒரு டாக்டருக்கும் அவங்களுக்கும் பழக்கம். திடீர்னு ஒரு நாள் நான் இங்க நல்லா செட்டில் ஆயிட்டேன். குடும்பத்தை கூட்டிட்டு இங்க வந்திருங்கன்னு சொன்னாங்க. என் பதினைஞ்சு வயசு அக்கா கவிதா மற்றும் தங்கைகளுடன் அப்பா எங்களை கூட்டிட்டு போனார்.

அங்கேயே ஒரு ஓட்டல் ஆரம்பிச்சாங்க. அதுக்கு உதவியா இங்கிருந்து சாந்த குமார் என்ற தயாரிப்பு நிர்வாகி ஒருவரும் வந்தார். ஆனால் அவருக்கும் எங்க கவிதா அக்காவுக்கும் பழக்கம் ஏற்பட்டுச்சு. அது எங்கப்பாவுக்கு தெரிஞ்சு பெரிய சண்டை. அப்புறம் திடீர்னு அந்த ஓட்டல் தீப்பிடிச்சு எரிஞ்சுது. உள்ளேயிருந்த சாந்தகுமார் இறந்திட்டாரு. அது தற்கொலைன்னு சொல்லிட்டாங்க. அப்புறம் என்னை மட்டும் அங்கு அம்மாவுடன் விட்டுட்டு அப்பா இங்க வந்திட்டார். ஐந்து வயசுலேர்ந்து ஏழு வயசு வரைக்கும் நான் பார்த்த விஷயங்கள் என்னை மனரீதியா பாதிக்க ஆரம்பிச்சுது. ஸ்கூல்ல முதலிடத்தில் வந்த நான் அப்படியே கடைசி இடத்துக்கு வந்திட்டேன். இன்னும் சொல்றதுக்கு நிறைய இருக்கு. இப்போதைக்கு இது போதும் என்றார் வனிதா.

ஹ்ம்ம்ம்ம்ம்.... கேட்கவே ரொம்ப வருத்தமாகவும் பயமாகவும்தான் இருக்கு

தமிழ்சினிமா