“பக்குவம்” -கவியரசர் கண்ணதாசன்

கல்லூரியில் படிக்கும்போது, ஒரு இளைஞனுக்கு
எல்லாமே வேடிக்கையாகத் தெரிகிறது.

கல்யாணமாகி குழந்தை குட்டிகளோடு அவன்
வாழ்க்கை நடத்தும்போது, ஒவ்வொரு
வேடிக்கைக்குள்ளும் வேதனை இருப்பது
அவனுக்குப் புரிகிறது.

இளமைக் காலத்து ஆரவாரம், முதுமை அடைய
அடையக் குறைந்து வருகிறது.

ஒவ்வொரு துறையிலும், நிதானம் வருகிறது.

இளம் பருவத்தில் இறைவனைப்பற்றிய
சிந்தனை அர்த்த புஷ்டியற்றதாகத் தோன்றும்.

வாழ்வில் அடிபட்டு வெந்து, நொந்து ஆண்டவனைச்
சரணடைய வரும்போது, அவனது மாபெரும் இயக்கம்
ஒன்று பூமியில் நடைபெறுவது புத்தியில் படும்.

பக்குவமற்றவனுக்கு நாத்திகம், அராஜகம்
எல்லாமே குஷியான தத்துவங்கள்.

பக்குவம் வர வர, ரத்தம் வற்ற வற்ற இந்தத்
தத்துவங்கள் எல்லாம் மறுபரிசீலனைக்கு வரும்.

நடைமுறைக்கு ஒத்த சிந்தனை, பக்குவப்பட்ட
பிறகே தோன்றும்.

இருபது வயது இளைஞனைப் பெண் பார்க்கச்
சொன்னால் எல்லாப் பெண்களுமே அவன்
கண்களுக்கு அழகாய்த்தான் தெரிவார்கள்.
நாற்பது வயதிற்கு மேலேதான், நல்ல பெண்ணைத்
தேர்ந்தெடுக்கும் ‘தெளிவு’ அவனுக்கு வரும்.

கல்லூரி மாணவனைப் படிக்கச் சொன்னால்
காதல் கதையையும், மர்மக் கதையையும்
படிப்பதில்தான் அவன் கவனம் செலுத்துவான்.

காதலித்துத் தோற்றபின்தான், அவனுக்குப்
பகவத் கீதையைப் படிக்கும் எண்ணம் வரும்.

விளையாட்டுத்தனமான மனோபாவம்
பிடிவாதத்திற்குப் பெயர் போனது.

எதையும் சுலபத்தில் ஏற்றுக்கொண்டு
‘அதைவிட உலகமே கிடையாது’ என்று வாதாடும்.

எதிர்த்தால் வேரோடு பிடுங்க முயலும்.

பக்குவமற்ற நிலை என்பது இரண்டு ‘எக்ஸ்ட்ரீம்’
நிலை.

ஒன்று, இந்த மூலையில் நின்று குதிக்கும்,
அல்லது அந்த மூலையில் இருந்து குதிக்கும்.