தெரு மக்களுக்குச் சொல்வது யார்? (ஒருபக்கக் கதை)

தெரு மக்களுக்குச் சொல்வது யார்? (ஒருபக்கக் கதை)

இராமச்சந்திரன் வட்டிக்குக் கொடுத்து வாங்குபவர்! படு கஞ்சன் ! கறார் பேர்வழி! வட்டி தரவில்லையென்றால் கடைக்காரரின் கல்லாப்பெட்டிக்குள் கையை விட்டு இவரே தேவையானதை எடுத்துக்கொள்வார்!தன்னைப்பற்றி மற்றவர்கள் என்ன நினைப்பார்கள் என்ற சிந்தனையே துளியும் இல்லாது மனிதர்கள் வாழலாம் என்பதற்கு இவரே சரியான எடுத்துக்காட்டு! அவர் வீடு இருக்கும் அந்தத் தெருவில், ஒரு அடுக்குமாடிக்குடியிருப்பு வேலைக்காக வடநாட்டுக் குடும்பம் ஒன்று வந்து சேர்ந்தது! அக் குடும்பம் தங்குவது பற்றியெல்லாம் யார் கவலைப்படுகிறார்கள்? பிளாட்பாரத்தில்தான் படுத்துக்கொண்டார்கள்! நம் ஆட்கள் சும்மா விடுவார்களா? “இந்தா இங்கே எல்லாம் படுக்கக் கூடது!” என்று சொல்லியபடியே ஒரு மாமி தண்ணீரை அவர்கள் படுக்கும் இடத்தில் ஊற்றிவிட்டாள்! அவர்கள் கண் முன்னே அப்போது வந்தவர் நம் இராமச்சந்திரன் ! அவரிடம் , “பாருங்கய்யா! படுக்கிற இடத்தில் தண்ணீரை ஊத்துது மாமி” என்று அரைகுறைத் தமிழில் சொன்னார்கள். இராமச்சந்திரன், “ ஏன் மாமி? இப்படிச் செய்யலாமா? அவர்கள் எங்கே போவார்கள்?” என்று அவர் வாழ்க்கையில் முதன்முதலாக ஒரு நியாயத்தைப் பேசினார்! அடுத்தடுத்து அந்த வடநாட்டுக்குடும்பம் எந்த ஒன்றுக்கும் இராமச்சந்திரனிடம் சொல்லலானார்கள்! இராமச்சந்திரனும் தன்னால் முடிந்த உதவிகளைச் செய்யலானார்! அடுக்குமாடிக் குடியிருப்பு கட்டுபவரைப்பார்த்து அந்த வடநாட்டுக் குடும்பத்திற்கு ஓலைக் குடிசை கட்டித்தரச்சொன்னார்! இப்போதெல்லாம் இராமச்சந்திரன் கடுமையாக வட்டி வசூலிப்பதில்லை! ”நாளை வட்டி தருகிறேன்” என்று சொன்னால் , “சரி” என்று போகிறார்!
“எப்படி இராமச்சந்திரன் மாறினார்?”என்று அந்தத் தெருமக்கள் குழம்பினார்கள் !
அந்த வடநாட்டுக் குடும்பம்தான் காரணம் என்பது தெரு மக்களுக்குத் தெரியாது ! வடநாட்டுக் குடும்பம் நாள்தோறும் ஏதாவது ஒரு குறையை இராமச்சந்திரனிடம் கூற, அவருக்கு வாழ்க்கையில் துன்பத்தின் எல்லை புரிந்தது! ’நம்மால் ஆன உதவியை ஏன் செய்யக்கூடாது ?’என்ற வினா அவருள் எழுந்தது! பிறர், ஒருவரிடம் குறைகளைக் கூறக் கூற , முறையிட முறையிடத் அவருள் ஒரு சமுதாயப் பொறுப்பு ஏறுகிறது, இயற்கையாக! இதுதான் இராமச்சந்திரனை மனிதனாக்கியது ! இதையெல்லாம் அந்தத் தெரு மக்களுக்கு யார் சொல்லுவார்?