அடி மனதில் பதியப்ப பட்ட கொடுரம் நெஞ்சுக் குழியை காயப்படுத்துகிறது

by ஜெமில் Fri Nov 02, 2012 3:07 pm

நண்பர்கள் அனைவருக்கும் வணக்கம். நான் எனது வாழ்க்கையில் நடந்த அனுபவத்தை பகிரிந்து கொள்ளலாம் என்று நினைக்கின்றேன்.
நான் இலங்கையில் யாழ்பாணத்து மாவட்டத்தை சார்ந்த பெண். அனைவரும் அறிந்ததே என் நாட்டு யுத்தம் பற்றி. இறுதிக் கட்ட யுத்தத்தின் போது என் தந்தை வேலை நிமிர்த்தம் யுத்தப் பிரதேசத்திலும் நானும் எனது அம்மாவும் யாழ்பாணத்திலும் வசிக்க வேண்டிய துர் நிலை அப்போது எனக்கு 16 வயது. எத்தனனையோ சோதனைகள் பாதுகாப்பு இன்மை எனது அம்மா நித்திரை இன்றி இரவு முழுவதும் விழித்து இருப்பார் ஏனெனில் இரவில் வீட்டுக்கு மேலே நடை பழகிக் கொண்டு இருப்பார். வீதிகளோ அடைக்கப் பட்டு முட் கம்பி இடப்பட்டு மயானம் விம்பம் போல் கட்சியளிக்கும். இப்படிப்பட்ட நிலையில் ஒரு நாள் எங்கள் வீட்டுக்கு அண்மையில் இருந்து முதல் முதலாக பல்குழல் குண்டுத் தாக்குதல் நடத்தப் பட்டது. அப்போது நான் எனது அம்மாவுக்கு உதவியாக விறகு வெட்டிக் கொண்டு இருந்தேன். அப்போது அந்த சத்தம் என் உயிரை இழுத்து ஏறிந்து விட்டது. கையில் இருந்த கோடாரியை எறிந்த படி அலறிக் கொண்டு வீட்டுக்குள் ஓடி வந்து மயங்க்கி விட்டேன்.
அன்றில் இருந்து இன்றுவரை எதாவது சத்தம் பலமாகக் கேட்டால் ஏங்கி விட்டுவேன். பயப்படுவேன்
அனால் நான் மிகவும் தைரியமானவள். எதற்க்கும் அஞ்ச மாட்டேன், துணிவு உடையவள்
இந்த ஏங்க வைக்கும் சத்தத்துக்கு மட்டும் அஞ்சுவேன். அது என் இயல்பாகி விட்டது.
அடி மனதில் பதியப்ப பட்ட கொடுரம் நெஞ்சுக் குழியை காயப்படுத்துகிறது.
எதோ எனது உணர்வையும் பகிர்ந்து கொள்ளத் தோன்றியது எனவே எனது வாழ்வின் ஒரு சிறிய அனுபவத்தை பகிர்ர்ந்து கொண்டேன்.
பூடிய என் மனதை திறக்கவைத்தமைக்கு நன்றி!