ஒரு குளத்தின் கதை.

by **rameshnaga** Sat Aug 25, 2012 4:42 pm

ஆயிரம் கதைகள்
இந்தக் குளத்திற்கு உண்டு...
என்று சொல்லிக் கொண்டே இருப்பார் தாத்தா...
ஒவ்வொரு முறை குளிக்க அழைத்துச் செல்கையிலும்.

அதுவும்-
அதன் மையத்தில்
அது சேர்த்து வைத்திருக்கும் கதைகள்
பல நூறு ஆண்டுகள் பழமை....என்பார்.

அதன் அமைதி என்னை வசீகரிக்க
அதன் கரையில் அமர்ந்திருப்பேன்
தனியே-

அதன் நிசப்தம் இரசித்த படி.

ஒரு மனித இயல்பாய்-
நான்
கல் வீசி எறிந்தாலும்....
தன் சலனங்களைச் செரித்து...
அமைதியாகிவிடும்
அந்தக் குளத்தின் அழகு....
என்னைப் புன்னகைக்கச் செய்யும்
எப்போதும்.

பின்-
கல் வீசிய வருத்தங்கள் உறுத்த...
பொரியிடுவேன்...
அது வளர்க்கும் மீன்களுக்கு
உணவாகட்டும் என.

நேற்று காலை-

இந்தக் குளம் யாரோ ...
ஒரு சிறுவனை விழுங்கிவிட்டதென
ஊர் சொல்ல...
ஓடிப் போய் பார்த்தேன்.

உப்பி விறைத்திருந்த
சிறுவனைப் பார்க்கையில்....

குளம் தேக்கி வைத்திருந்த
வன்மத்தின் முகம் வெளிப்பட்டுவிட...

நான் போவதில்லை
அதன் கரைகளுக்கு...

அது மௌனத்தால் பரிமாறும்
கதைகளைக் கேட்பதற்கு.