சின்னச் சின்ன ஆசை

"அப்பப்பா... என்ன கூட்டம்'' வியர்வையோடு வந்த அகல்யா தன் இடுப்பில் இருந்த ஆதிஷாவை கீழே இறக்கி விட்டாள். பிரிட்ஜை திறந்து குளிர்ந்த நீரை எடுத்துக் குடித்தவள், பக்கத்தில் வந்த எழிலரசியிடம், "ஜட்ஜ் வீட்டு கல்யாணமில்லியா, ஏகப்பட்ட கூட்டம்...'' உடுத்தி இருந்த பட்டு புடவையை மாற்றியபடியே பேசினாள்.

"அண்ணி மணப்பெண் உங்களோட படிச்சவங்களா?''

"ஆமா, என் காலேஜ்மெட்'' சொன்னவாறே ஆதிஷாவின் கவுனையும் மாற்றினாள். பட்டுப் புடவையை மடித்து கட்டிலின் ஓரத்தில் வைத்தாள்.

"அண்ணி எனக்கு இன்னைக்கு இரண்டு மணிக்கு கம்ப்யூட்டர் கிளாஸ். ஐந்து மணிக்கு மேல்தான் வருவேன். அம்மாவும், அப்பாவும் கற்பகம் ஆன்டி வீட்டிற்கு போயிருக்காங்க. வந்ததும் சொல்லிருங்க.'' வெளியேறினாள் எழில்.

அகல்யா முன் கதவை சாத்திவிட்டு பெட்ரூமில் வந்து பார்த்தாள். ஆதிஷா மெத்தையில் படுத்து தூங்கியிருந்தாள். அவள் பக்கத்தில் படுத்தவள் அசதியில் சிறிது நேரத்தில் தூங்கிப்போனாள்.

காலிங் பெல் அடிக்கும் சப்தம் கேட்டு எழுந்தவள் கதவைத் திறந்தாள். அத்தையும் மாமாவும் வந்திருந்தார்கள்.

"நீ எப்பம்மா வந்தே? எழில் எங்கே?''

"மதியம் ஒரு மணிக்கெல்லாம் வந்துட்டேன் அத்தே. எழில் கம்ப்யூட்டர் கிளாஸ் போயிருக்கா.''

அப்போது தான் அவள் கண்ணில் பட்டது தரையில் தாறுமாறாக கிடந்த அவள் பட்டுப்புடவை. மடிக்க எடுத்தவள் புடவை முழுவதும் அங்கங்கே ஏ பி சி டி என லிப்ஸ்டிக் ஐ புரோ, நெயில் பாலீஷ் உள்பட பல கலரிலும் ஆதிஷாவின் கைவண்ணம் பார்த்து அதிர்ந்து போனாள். அவளுடைய சின்னச் சின்ன ஆசைகளை எல்லாம் நிறைவேற்றியிருந்தாள். கோபமும் ஆத்திரமும் ஒருசேர ஆதிஷாவின் முதுகில் இரண்டு போட்டாள். அவள் அழும் சத்தம் கேட்டு உள்ளே வந்த அபிராமி, "ஏம்மா குழந்தையை இப்படி போட்டு அடிக்கிறே?'' கேட்டபடி ஆதிஷாவை தன் பக்கம் இழுத்தாள்.

இதற்குள் எழிலரசியும் வந்துவிடவே, ஆதிஷா அழுதுகொண்டே அத்தையின் பின்பக்கம் போய் ஒளிந்தாள்.

"ஏன் அண்ணி இவளை இப்படி போட்டு அடிக்கிறீங்க?'' ஆதிஷாவை தூக்கி அணைத்தபடி கேட்டாள் எழில்.

"இங்கே பாரு எழில், எங்கண்ணன் கல்யாணத்துக்கு எனக்கு எடுத்து தந்த பட்டுப்புடவை. ஐயாயிரம் ரூபாய். இன்னைக்குத்தான் முதன் முதலாக கட்டினேன்.''

எழில் புடவையை வாங்கி பார்த்தாள். அழகான வெளிர் நீலபுடவை பூராவும் வீணானது எழிலுக்கே பார்க்க சங்கடமாகத்தான் இருந்தது.

சிறிது நேரத்தில் மகேஷ் ஆபீசில் இருந்து வந்துவிட அவனிடம் சொன்ன எழில் புடவையை எடுத்துக்காட்டினாள்.

"டிரை வாஷ் போட்டால் சரியாகிவிடும்'' என்று சொல்லிவிட்டு அகல்யாவை சமாதானப்படுத்தப் போனான்.

மணி ஆறாகவே, விளக்கேற்றி விட்டு வெளியே வந்த எழில், "ஆதிஷா எங்கே?'' என்று தந்தையிடம் கேட்க, "இங்கேதானே இருந்தாள்'' என்று அவர் சொல்ல, தேட ஆரம்பித்தாள் எழில். சிறிது நேரத்தில் வீடு முழுவதும் தேடியவள், `அண்ணா, அண்ணி ஆதிஷாவைக் காணோம்' என்று அழ ஆரம்பித்தாள்.

எல்லோரும் பரபரப்பாக குழந்தையைத் தேட, ஆதிஷாவோ எங்குமே இல்லை. முற்றத்தில் அவள் விளையாடின பந்து மட்டும் கிடைத்தது.

முற்றத்தில் விளையாடப் போன குழந்தையை யாராவது கடத்திப் போயிருக்கலாமோ...

அகல்யா அழுது அழுது மயக்க நிலைக்கே போயிருந்தாள். எழில் அழுதுகொண்டே டார்ச்சை எடுத்துக்கொண்டு வீட்டைச்சுற்றி வந்தாள்.

விஸ்வநாதனும், மகேஷும் போலீஸ் ஸ்டேஷன் செல்ல தயாரானார்கள். அவர்களுடன் வெளியே டார்ச்சுடன் வந்த எழில், ரோட்டில் பெரிய குழாய் பைப்புகள் அடுக்கி வைத்திருந்த இடத்தில் பார்த்தாள். ஒரு உருவம் குழாயினுள் தெரிய, டார்ச்சை அடித்துப் பார்த்தாள். ஆதிஷா தான். படுத்து தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள்.

"அண்ணா, அண்ணா, இதோ ஆதிஷா'' எழில் சொல்ல மகேஷும் போய் பார்த்தான்.

"ஆதிஷா... ஆதிஷா... மகேஷும் எழிலும் அழைக்க ஆதிஷா கண் விழித்தாள்.

மெதுவாக தவழ்ந்து வெளியே வந்தவள் அத்தையிடம் தஞ்சம் புகுந்தாள். அவளோடு சின்னஞ்சிறிய நாய்க் குட்டி ஒன்றும் வாலை ஆட்டிக்கொண்டே வெளியே வந்தது.

"நீ எப்பம்மா இங்கே வந்தே?''

"கேட் கிட்டே பந்து வந்துச்சா, எடுக்க வந்தப்ப பப்பி வந்துச்சா, பப்பி கூட வந்தப்ப, பப்பி இங்க வந்துச்சா... பப்பி கூட வந்துட்டேன்.'' தன் மழலை மொழியில் சொன்ன ஆதிஷாவை அணைத்து எழில் மாறி மாறி முத்தமழை பொழிய, அகல்யாவும் அபிராமியும் ஓடி வந்தனர். குழந்தையை வாரி அணைத்த அகல்யா, "என் தங்கமே நீ இவ்வளவு நேரம் எங்கேடி போன?'' கண்ணீரோடு அணைத்துக்கொண்டு வீட்டினுள் சென்றாள்.

இதற்குப்பிறகு ஆதிஷா என்ன குறும்பு செய்தாலும் அடிப்பதில்லை அகல்யா.

- விஜயா கிருஷ்ணன்