மூச்சு விடுவது எப்படி?

by **சிவா** Tue Oct 04, 2011 8:52 am

சுவாமி பரமானந்தாவின் புத்தகம் ஒன்றை அடிக்கடி படிக்கிறேன். மனம் சலனமும் கனமும் அடையும்பொழுது சில வரிகள் அதிலிருந்து படித்தாலும் அமைதி ஏற்படுகிறது.

சுவாமி பரமானந்தா, விகேகானந்தரின் சீடர். அமெரிக்காவில் கலிபோர்னியாவில் வேதாந்தா யுனிவர்ஸிடி என்று ராமகிருஷ்ணாமிஷன் சார்புடைய கிளையின் தலைவர். மதப் பிரசாரகர். மேற்கத்திய மக்கள் நமது அரிய இந்து மதத்தின் உயர்ந்த கருத்துக்களை எளிதில் புரிந்துகொள்ளும்படி அருமையான பிரசங்கங்கள், கட்டுரைகள் செய்துள்ளார்.

அவர் பல நூர்கள் எழுதியுள்ளார். நான் படித்துச் சமாதானம் அடைந்த நூல்களிலிருந்து நிறையத் தடவை அமைதி பெற்றிருக்கிறேன். சில கருத்துக்கள் அவரிடமிருந்து.

சின்ன வட்டத்தில் சுயநலமியாக இராதே. பெரிய வட்டத்துகூகு வா. Being என்பதிலிருந்து Becoming ஆக மாறு.

மனிதன் சுயநலத்தைக் கொங்சம் கொஞ்சமாக விட்டு, பிறர்நலம் நாடும் தன்மை அடையும்போது, தெய்வீக வட்டத்துக்குள் அவன் பிரவேசிக்கும் தகுதி அடைகிறான்.

பிற நலம் கருதி, அதற்காகத் தன்னைத் தியாகம் செய்து கொள்ளும்போது ஏறப்டும் இன்பத்தை அனுபவிக்க அனுபவிக்க, பர நலத்தில் சுவை ஏற்படும்.

எந்தச் சிறு காரியம், மட்டமான தொழில் நமக்கு இடப்பட்டிருந்தாலும் அதைச் செல்வனே, மனப்பூர்வமாகச் செய்யவேண்டும்.

முகத்தில் மலர்ச்சி எப்போதும் இருக்க வேண்டும்.

Love என்பதற்கும் attachmentடுக்கும் எவ்வளவு வேறுபாடு. attachement உன் எல்லையைக் குறுக்குகிறது. Love உன்னை விசாலப்படுத்துகிறது. Attachment வைக்கும்போது, நாம் எது, அல்லது எவர்மீது பற்று வைக்கிறோமோ, அவர்கள் நம்மீது திருப்பிப் பற்று வைக்கவில்லையானால் துன்புறுகிறோம். கோபப்படுகிறோம்.

ஆனால் அன்பு, Love அப்படி அல்ல. அது எதையும் எதிர்பார்ப்பதில்லை. அன்புக்குப் பஞ்சமில்ல. எல்லையில்லை. எதிர்பார்ப்பு இல்லை. அன்பு செலுத்தியது அன்பு செலுத்தவே.

நீரின் சுழியில் இலையிலிருந்து காப்பாற்றப்பட்ட தேள் சன்னியாசியைத் திரும்பத் திரும்பக் காட்டினாலும் சன்னியாசி அதை மீண்டும் மீண்டும் காப்பாற்றுகிறான். அன்பு செலுத்துவது தவிர அவனுக்கு எதுவும் தெரியாது.

இந்த உடம்பு பற்றி அதிகக் கவலையும் அக்கறையும் கொள்ள வேண்டாம். கெட்ட பழக்கங்கள் இல்லாதிருந்தால் போதும்.

சுவாசித்தலை உணர்ந்து செய்தால் அமைதி கிட்டும். எத்தனை தரம் உள்ளிருக்கிறாமோ அத்தனை தடவை உணர்வுடன் மூச்சை வெளியே விட வேண்டும்.

ஜராசு

by **மாணிக்கம் நடேசன்** Tue Oct 04, 2011 9:22 am

ஐயோ. நான் மூச்ச விடமாட்டேன், அப்பறம் கத முடிஞ்சிரும்.

ஆனா நல்லா சுவாசிப்பேன், சிவா சார் படைப்புகளை நல்லா வாசிப்பேன்

by **இளமாறன்** Tue Oct 04, 2011 10:36 am

Love என்பதற்கும் attachmentடுக்கும் எவ்வளவு வேறுபாடு. attachement உன் எல்லையைக் குறுக்குகிறது. Love உன்னை விசாலப்படுத்துகிறது. Attachment வைக்கும்போது, நாம் எது, அல்லது எவர்மீது பற்று வைக்கிறோமோ, அவர்கள் நம்மீது திருப்பிப் பற்று வைக்கவில்லையானால் துன்புறுகிறோம். கோபப்படுகிறோம்.

ஆனால் அன்பு, Love அப்படி அல்ல. அது எதையும் எதிர்பார்ப்பதில்லை. அன்புக்குப் பஞ்சமில்ல. எல்லையில்லை. எதிர்பார்ப்பு இல்லை. அன்பு செலுத்தியது அன்பு செலுத்தவே.

love என்பதை மக்கள் எப்பொழுதுமே தவறான கண்ணோட்டத்தில் தான் பார்க்கிறார்கள் .. தமிழ் சினிமா லவ் என்கிற வார்த்தையை அப்படி மக்களிடம் கொண்டு சேர்த்து இருக்கிறது