"கூத்தாடும் குறை குடங்கள்"

by **rameshnaga** Sun Aug 21, 2011 4:24 pm

எதுவும் தெரியாது -
எனச் சொல்ல ஒருபோதும்
நான் இசைந்ததில்லை.
எதையும் தெரிந்து கொள்ளும்
ஆர்வமும் இருந்ததில்லை.
விஷயத்தின் நுனி போதும்-
வேரே-நான் எனக் கூத்தாடுகிறேன்.
வெற்று ஆடம்பரத்தில்
அடைபட்டுவிடுகிறது எனது அழுக்கு.
குறைகளின் மேல்
கூத்தாடுகிறது எனது கோபுரம்.
உள்ளே இருக்கும் கடவுளோ-
எனது வௌவால் புழுக்கை நாற்றம் தாளாமல்-
ஒட்டடை அழுக்கையும் பார்க்கச் சகியாமல்-
உறங்குகிறார் நிச்சலனமாய்.
இப்படித்தான்-
கடவுளை ஏமாற்றியபடி கடக்கிறது வாழ்வு.

by kitcha Sun Aug 21, 2011 4:35 pm

தவறை திருத்திக் கொள்ளாத, தெரியாதவற்றை தெரிய முயற்சிக்காத.................................இப்படி பல குறை குடங்கள் .........................................

உண்மைதான்.
நிறை குடம் ஆகிவிட,
மனது நினைப்பதில்லையே மனிதனுக்கு சூப்பருங்க

இது ஏன் locked என்று உள்ளது

by முகம்மது ஃபரீத் Sun Aug 21, 2011 4:40 pm

by **rameshnaga** Sun Aug 21, 2011 4:48 pm

நன்றி!கிச்சா. நன்றி!மஸ்ஸ்ஃபரீத்.

by **rameshnaga** Mon Aug 22, 2011 4:30 pm

rameshnaga wrote:நன்றி!கிச்சா. நன்றி!மஸ்ஸ்ஃபரீத்.

by **ayyamperumal** Mon Aug 22, 2011 7:06 pm

எந்த வரியை சிறப்பானது என மேற்கோள் காட்ட முடியவில்லை எல்லாமே சிறப்புடன் இருக்கிறது. என் தலையில் கொட்டிக்கொள்ள வேண்டும் போல இருக்கிறது. ஆனால் காரணம் தெரியவில்லை. ஒருவேளை குற்ற உணர்ச்சியாகக்கூட இருக்கலாம்.

நல்ல கவிதை ! நன்றி !