திரும்பி வருவதெப்போ? (கவிதை)

நண்பர் ஒருவர் துணைவியாரை இழந்து இரு வருடமாகிவிட்டது. அவரின் நினைவு நாள் வந்தபோது நண்பரின் உணர்வு எப்பட்டியிருக்கும் எனவெண்ணி எழுதினேன். அவர் சொல்வதுபோல....


தாயே நீயும் சென்றது எங்கே
தனியே சென்றாய் தகுமோஇன்னும்
மாய உலகில் மனிதர் விலங்கும்
மன்னவ ராட்சி கொடுங்கோ லென்றும்
பொய்யாம் உலகில் பித்தல் ஆட்டம்
பெரிதோர் துன்பம் பேசவு மிழிய
தீய வினையும் தீமை பொலிந்து
தோன்றும் வாழ்வு திகட்டியதாலோ

வானிற் சென்றே வையகம் வேண்டா
வானவர் உலகில் வாழுவனென்று
வேனிற்பருவம் வெய்யில் காய்ந்து
வீழும் மழையும் எழுகுளிர் பனியும்
ஆனைப் பிளிறல் அதுவிட முழங்கி
அசையும் மேகத் தடபுட லிடியும்
தாளம்போடும் மழைநீர்த் துளியும்
தாங்கி விண்ணிடை தூங்கினைதானோ?

மாசறு பொன்னாய் மண்ணில் ஒளிர்ந்தே
மனதில் மலராய் மகிழ்வுற வாழ்ந்தீர்
பேசவுமரிய பேறெனும் வாழ்வில்
பிரிவோமென்று புரியாதிருந்தோம்
ஆசை பாசம் அகத்தே இருந்தும்
அன்பெனும் மக்கள்அருகில் கொள்ளா
ஓசையுமின்றி உருவவுமின்றி
ஒருநாள் எம்மைப் பிரிந்ததுமேனோ?

வாசல் கதவைப் பிள்ளைகள் பார்த்து
வருவா அம்மாவழியே என்று
நேசம் கொண்டு நித்திரை யிழந்து
நிம்மதி தானும் முற்றும் துறந்து
பேச மறந்து பிணியாய் வாடி
பின்னரும் காணப் பேதமை கொண்டு
வாசமிழந்த பூவென்றாகி
வண்ணம் கெட்டு வலிமைதேய்ந்து

தேடியிருந்தும் திரும்பா வண்ணம்
தேவியே உன்னைத் தெய்வம் மறித்து
வாடிக் கதற வைத்ததும் ஏனோ?
வரும்வழி தெரியா கலங்கினைதானோ
கண்கள் காணுது காட்சிகள் இல்லை
காலும் நடக்குது போவதுஇல்லை
எண்ணம் இருக்குது இனிமை யில்லை
ஏதோநடக்குது புரிவதும் இல்லை

நீயேயில்லா வாழ்வும் கசந்து
நெஞ்சம் இறுகி நினைவு திரிந்து
காயும் உணர்வும் வேகும் தணலாய்
விளைவே யற்ற வெற்றுநி லம்போல்
வாழ்வில் பசுமை விட்ட வராக
வாழும் எம்மை வளமென் றாக்க
பெய்யும் மழையாய் பேறுடைதாயே
பூமிதிரும்பிப் புதிதாய் பிறப்பீர்

வானமிருந்து வெளியில் இறங்கி
வாழ்விலெமைச் சேர்வீர் என்றே
தேனென வாழ்வில் தித்திப் பாக
திரும்பியே வாழ்வு தினமும் பொலிய
சேயாய் என்றோ சிரிக்கும்மழலைப்
பூவாய் வந்து புதிதாய் பிறந்து
பொய்யா வாழ்வில் பெரிதோர் மகிழ்வை
செய்வீரென்றே தொழுதே கேட்டோம்

கவிதை அருமை
பாராட்டுக்கள்

இதுவும் அப்படியே!!

செந்தமிழ் நாவில்படிக்க எழுந்திட
தீபமணைந்ததுமேன்?
வந்துமலர்களும் தூவி வணங்கிட
தெய்வம் மறைந்ததுமேன்?
கண்கள் கலைநடம் காணவிழைந்திட
காட்சி கலைந்ததுமேன்?
பெண்கள் உலவிடும் பேரரும்பூமியில்
பேழையுள் தூங்கியதேன்?

திங்களுலாவர தெள்ளிடை வானிலே
தேடி மறைத்து யார்
தீபம் ஒளிர்ந்திட மெல்லிய இரவில்
தென்றலணைத்தும் ஏன்
கங்குல் எழுந்துகதிர்வரும் வேளையி
காரிருள் மூடியதேன்
காவலன் வாழ்க்கையை பாத்திருக்க
கனவாகி மறைந்ததும் ஏன்

அன்னை அருகினில் நின்றிருந்தாயின்று
ஆதரவற்றதுமேஎன்
தன்னியிழந்திட நாயகனைவிடத்
தாங்காஅழுவதும் காண்
பின்னைஇருந்திட்ட பாவமும் ஏததை
பேசரும் பாவையே சொல்
கண்ணை யிழந்துமே காட்டினில் நின்றோமே,
காரணம் ஏனது? ஏன்?

சிந்தை உலாவிடும் எந்தநல் லோகமும்
சென்றனை சொல்சொல்சொல்!
முந்திவிழுந்து பயணமெடுத்தும்
ஏனென சொல்சொல்சொல்
தந்தையும் மக்கள் தவித்திடசென்றனை
தாங்குமோநெஞ்சமும்சொல்
விந்தைகள் என்றுமே வீடுதிரும்பிடு
வேதனை கொல் நீகொல்