காளான்-சுந்தர்ஜி பிரகாஷ்

by அன்பு தளபதி Wed Feb 23, 2011 2:53 pm

I
இசையின் எல்லை
வெறுமையும்
சில கண்ணீர்த் துளிகளும்.
II
கொய்யாத பூக்களின்
வேதனையை
வண்டு சொல்கிறது
காற்றிடம்.
III
பின்னிரவில்
தவளைகளை
தேவதைகளாக்குகிறது
அதன் சங்கீதம்.
IV
கதவைத் தட்டி
நான்தான் என்றாய்.
நீதான் என
நான் எண்ணாத போது.
V
முட்டை-
வெளிப்புறம் உடைகையில்
உயிர் துறக்கிறது.
உட்புறம் உடைகையில்
உயிர் பிறக்கிறது.
VI
காலடிகள்
யாருடையதாயினும்
சலனமின்றிப்
படிக்கட்டுகள்.
VII
விட்டில் பூச்சிக்கு
உண்டா
காலையும்-மாலையும்?
VIII
காற்றில் அலையும்
நெருப்பின் சுடர்.
வண்ணத்துப்பூச்சி.
IX
சாலையைத்
தோண்டுகையில்
தட்டுப்பட்டது
மரநிழல்களின்
சடலங்கள்.
X
மண்ணைத் துளைக்கிறதா?
மண்ணில் புதைகிறதா?
அந்த மண்புழு.