திருத்த முடியா கவிதை நான் (தொடர் கவிதை – ஐந்தாம் பாகம்)

மரணத்தின் வலிதனை நீ பேசாத
மௌனத்தில்..கண்டுகொண்டேன்..நான்.
மனம் திறந்து சொல்வாயா..?இல்லை..உன்
மௌனத்தின் மூலம் எனை கொல்வாயா..?

மரணம் என்னை தழுவிடும் முன்னே என்
மனதை மட்டும் தழுவிடு பெண்ணே..!
ஒறாயிரம் வார்த்தைகள் உதிர்த்திட்டேன்..நான்.
ஒருவரி உதிர்த்தாவது அதை உணர்த்தக்கூடாதா.?

நான் இட்ட வேலிக்குள்..நானே அடைக்கப்பட்டேன்...
நீ இட்ட கட்டளைக்குள்..நானும் சிறைப்பட்டேன்..
அடைத்த வேலியை..என்று மீட்பாயோ..?
அக்கணம் வரை நானும்..சிறை தானோ..?

நான் உணர்கிறேன்..நாம் பிரிகிறோம் என்று,..
உன் உணர்வுகள் எனை உணரவைத்தன..
உன் மௌனங்கள் அதை பறைசாற்றுகின்றன..
ஊமையானதோ உன் நெஞ்சம்..?

விதியெனும் விளையாட்டில்..உன்னுள்.
சிக்கிக்கொண்டேன்...சிறைவைக்கப்பட்டேன்...
நீ என்னை தினமும் மறந்து விட
நினைத்து விடு..! அந்நினைவாய்
உன்னுள் வந்தால்..போதும் எனக்கு...

(தொடரும்...)

by **சிவா** Fri Jan 28, 2011 6:47 pm

///நீ என்னை தினமும் மறந்து விட
நினைத்து விடு..! அந்நினைவாய்
உன்னுள் வந்தால்..போதும் எனக்கு...///

காதல் ததும்பும் வரிகள் பாஸ்! திருத்த முடியா கவிதை நான் (தொடர் கவிதை – ஐந்தாம் பாகம்) 154550