முதல் மதிப்பெண்

தன்னிடம் உயிருக்குயிராகப் பழகும் நண்பனுக்கா இந்தக் கெடுதியைச் செய்வது? ரவிக்குத் தயக்கமாக இருந்தது. ஆனால் இந்தக் காரியத்தை மட்டும் துணிந்து செய்து விட்டால்.... எப்பொழுதும் இரண்டாவது ரேங்க் எடுக்கும் தனக்கு முதல் ரேங்க் கிடைத்து விடும். ஆசிரியர்கள் புகழ்வார்கள். மாணவர்கள் அதிகமாக மதிப்பார்கள். நினைக்க நினைக்க... அவனுடைய தயக்கம் மெதுவாகப் பறக்க ஆரம்பித்தது. அப்போது உடற்கல்வி வகுப்பு என்பதால் எல்லா மாணவர்களும் விளையாட்டு மைதானத்துக்கு சென்றிருந்தார்கள்.

கதவைத் திறந்து கொண்டு வகுப்புக்குள் நுழைந்த ரவி, அசோக் அமரும் இடத்துக்குச் சென்றான். வேகமாக அவனுடைய பையைத் திறந்து ஜாமென்ட்ரி பாக்சை எடுத்தான். கணித சூத்திரங்கள் என்று எழுதப்பட்டிருந்த பேப்பரை அந்த ஜாமென்ட்ரி பாக்சின் அடியில் வைத்து மூடி அசோக்கின் பையில் வைத்தான்.

`டேய் அசோக்... வெள்ளிக்கிழமை கணக்கு பரீட்சை, அன்னைக்கு நீ தலைமை ஆசிரியரிடமோ அல்லது தேர்வுக் கண்காணிப்பாளரிடமோ மாட்டிக்கப்போற. அப்படி நீ மாட்டிக்கிட்டா, உன்னை பரீட்சை எழுதவிட மாட்டாங்க. அப்புறம் இந்தத் தேர்வுல நான்தான் பர்ஸ்ட் ரேங்க்' என்று மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டே அறையை விட்டு வேகமாக வெளியே வந்தான் ரவி.

***

வெள்ளிக்கிழமை.

கணக்குத் தேர்வு ஆரம்பமாகிவிட்டது. வினாத்தாள் சுலபமாக இருந்ததால் மாணவர்கள் வேகமாக விடையெழுத ஆரம்பித்தார்கள். நாற்பது நிமிடங்கள் கரைய...

வகுப்புக்குள் நுழைந்த தலைமை ஆசிரியர் ஒவ்வொருவரையும் சோதிக்க ஆரம்பித்தார். ரவியின் இதயம் `திக்...திக்'கென்று அடித்துக் கொள்ள ஆரம்பித்தது. அசோக் இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் மாட்டிக் கொள்ளப் போகிறான்.

ஆனால், அசோக்கையும், அவனுடைய ஜாமென்ட்ரி பாக்சையும் சோதனையிட்ட தலைமை ஆசிரியர் எதுவும் இல்லாததால் அடுத்த பையனிடம் நகர்ந்தார். என்ன ஆயிற்று? ஏன் அந்த பிட் சிக்கவில்லை? ரவிக்கு குழப்பமாக இருந்தது.

இதற்குள் தலைமை ஆசிரியர் ரவியிடம் வந்து, அவன் ஜாமென்ட்ரி பாக்சைத் திறந்து சோதனையிட... கணித சூத்திரங்கள் என்று எழுதப்பட்டிருந்த பேப்பரை வெளியே எடுத்தார் தலைமை ஆசிரியர்.

ரவிக்கு இதயமே வெடித்துவிடும் போலிருந்தது. அசோக்கின் ஜாமென்ட்ரி பாக்சில் வைத்த பிட் பேப்பர், எப்படித் தன்னுடைய ஜாமென்ட்ரி பாக்சிற்கு வந்தது? அவனுக்கு மயக்கம் வரும்போல் இருந்தது.

பிட் பேப்பரைக் கண்டுபிடித்த தலைமை ஆசிரியரின் முகம் கோபத்தில் சிவந்து விட்டது. "ஏன்டா ரவி, தேர்வை ஒழுங்கா எழுதணும், பிட் அடிக்கக் கூடாதுன்னு எத்தனை தடவை சொன்னேன்... ஆனா, நீ கேக்கவே இல்லை. இனி நீ இந்தப் பரீட்சையை எழுதவே கூடாது. போய் உங்கப்பாவை அழைச்சிகிட்டு வா'' என்று தலைமை ஆசிரியர் கோபத்தோடு கத்தினார்.

"சார்... அந்த பிட்டை நான் கொண்டு வரலை. என்னை நம்புங்க சார்''.

ரவி எவ்வளவோ சொல்லியும் தலைமை ஆசிரியர் ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை.

கண்களில் கண்ணீரோடு ரவி வெளியே நடக்க ஆரம்பித்தான். அவனுடைய இதயத்தில் தீராத குழப்பம் குடிகொண்டிருந்தது. அசோக்கின் ஜாமென்ட்ரி பாக்சில் தான் வைத்த பிட், எப்படித் தன்னுடைய ஜாமென்ட்ரி பாக்சுக்குள் வந்தது?

அதேசமயம் தேர்வறையின் கடைசி பெஞ்ச்சில் உட்கார்ந்திருந்த சக்திவேல், மனுதுக்குள் சிரித்துக் கொண்டான்.

`ரவி, அன்னைக்கு கிளாசுக்குள்ள நுழைஞ்ச நீ, அவசரத்துல ஜன்னலோரமா நின்னுகிட்டு இருந்த என்னைப் பார்க்கலை. அன்னைக்கு எனக்குத் தலைவலியா இருந்ததால உடற்கல்வி வகுப்புக்குப் போகலை. நீ செஞ்ச துரோகத்தை ஜன்னல் வழியா பாத்தேன். என் மனசு பதறிடுச்சி. அசோக் மாதிரி நல்ல நண்பனுக்கே துரோகம் நினைக்கிற நீ, கண்டிப்பா தண்டனை அனுபவிக்கணும்னு நினைச்சேன். அசோக் கிட்ட சொன்னா உங்க பிரண்ட்ஷிப் போயிடும். அதனால்தான் அவன்கிட்ட கூட சொல்லாம பிட்டை மாத்தி வச்சிட்டேன். நீ மத்தவனைக் கெடுக்க நினைச்சே... ஆனா, கடைசியில நீயே மாட்டிக்கிட்ட பாத்தியா? `கெடுவான் கேடு நினைப்பான்'னு பெரியவங்க தெரியாமலா சொல்லி இருக்காங்க' என மனதுக்குள் சொல்லிக் கொண்ட சக்திவேல், அடுத்த கணக்கை வேகமாகப் போட ஆரம்பித்தான்.

- ரா. வசந்தராசன்