மனிதனும் பறவையும்

by **சிவா** Sun Jul 19, 2009 1:09 am

சாலையோரம் கிடக்கிறது

அந்தக் காக்கை

அனாதைப் பிணமாக

சற்று முன்தான்

நிகழ்ந்திருக்க வேண்டும்

அதன் மரணம்,

விபத்தா?

எதிரிகளின் தாக்குதலா?

இயற்கை மரணமா?

எதுவென்று தெரியவில்லை.

மரக்கிளைகளில் மதில்சுவர்களில்

கரைந்திரங்கல் தெரிவித்து

கலைந்து போயிற்று

உறவுக்கூட்டம்

அனாதையாகக் கிடக்கிறது அது.

சற்று முன்னதாக

ஏதேனும் வீட்டு வாசலில்

அல்லது கொல்லை மரக்கிளையில்

உறவின் வருகையறிவித்து

அதற்கான உணவை

யாசித்திருக்கலாம்.

செத்துக்கிடந்த எலியை

இனத்துடன் சேர்ந்து

கொத்திக் குதறியிருக்கலாம்.

மைனாக் குருவியை

விரட்டிச் சென்றிருக்கலாம்.

கருங்குருவியால் துரத்தப்பட்டிருக்கலாம்.

தன் ஜோடியடன்

முத்தமிட்டுக் கொஞ்சியிருக்கலாம்.

கூடுகட்ட நினைத்திருக்கலாம்.

இப்போது அனாதையாய்

இப்போது அனாதையாய்

இந்தச் சாலையோரம்.

மனிதன் இறந்து கிடந்தால்

காவலர் தூக்கிச் செல்வர்.

அற்பப் பறவையிது.

கவனிப்பாரில்லை.

சற்று நேரத்தில்

நாயோ பூனையோ

கல்விச் செல்லலாம்.

குப்பையோடு குப்பையாய்

மாநகராட்சி வாகனத்தில்

இறுதிப்பயணம் செய்யலாம்.

அற்பப் பறவையன்றோ அது.

பயணங்கள்

எதிர் வருவோர் மோதிவிடாமல்

வளைந்த நெளிந்து

நிதானமாக

மிகக் கவனமாக

நடைபாதையில் அவன் பயணம்.

தார் தகிக்கும் சாலையில்

எதிரெதிர் திசைகளில்

வாகனங்களின் அசுரப் பாய்ச்சல் கண்டு

ஒருகண மனப்பதற்றம்.

கிறீச்சிட்டு நின்ற

வாகனங்கள் நடுவே

செந்நிறச் சதைக்குவியலாய் அவன்.

விசிலூதி விரைத்த காவலர்

சிதைந்த கபாலத்தின் மீது

கைத்தடியால் தட்ட

பதற்றத்துடன் எழுந்தவன்

சிதைவுகளைச் சேகரித்துக் கொண்டு

விரைந்தான் நடைபாதை நோக்கி.

பதற்றம் தணிந்து

நிதானமாக

மீண்டும்

நடைபாதையில் அவன் பயணம்

நடந்து கொண்டிருக்கிறான்

மனச் சுமையின்றி

புறச் சுமையின்றி

நடந்து கொண்டிருக்கிறான்.

மரநிழலில் இளைப்பாறி

திண்ணைகளில் படுத்துறங்கி

கிடைப்பதைப் புசித்து

வயிற்றின் வெம்மை தணித்து

நடந்து கொண்டிருக்கிறான்.

கபாலம் பிளக்கும் வாழ்த்தொலிகள்

எதிர்கோஷங்கள்

சவால்கள்

கோரிக்கைகள்

காதுமடல்களில் மோதிப்

பின்வாங்க

சலனமேதுமின்றி

நடந்து கொண்டிருக்கிறான்.

மண்ணில் காலூன்றி

தொடுவான் நோக்கி விரல்களசைக்கும்

மரங்களின் பசுமைக் கம்பீரத்தில்

தாவிச் செல்லும் அணில்களின்

மெல்லிய கீச்சொலிகளில்

விருட்டெனப் பறந்து செல்லும்

குருவிகளின் சிறகசைப்பில்

முன்செல்லும் பெண்ணின்

தோளில் பூத்த மழலைச் சிரிப்பில்

மனக்குளப் பரப்பின்

மலர்கள் பூத்தசைய

நடந்து கொண்டிருக்கிறான்.

காலில் ஏதோவொன்றிடற

குனிந்து நோக்க

துண்டித்த சிறுகரமொன்று

மெல்லப் பற்றியெடுத்து

புதரோரம் வைத்துவிட்டு

ஒருகணம் கனத்த மனம்

மறுகணம் வெறுமையாக

நடந்து கொண்டிருக்கிறான்.

காலோய்ந்தொருநாள்

தெருவோரம் வீழ்ந்தாலும்

மனமெழுந்து காற்றாகி

நடைதொடரும் நம்பிக்கையில்

நடந்து கொண்டிருக்கிறான்.

- ராஜமார்த்தாண்டன்