அன்புத் தாத்தா

"எப்பப் பார்த்தாலும் உங்க தாத்தாவுக்கு பேப்பர் படிக்கிறதும், புத்தகம் படிக்கிறதுமே வேலையாய்ப் போச்சு. ஷூ போட்டு, தலையை வாரிவிட்டு உன்னைக் கிளப்பினால் என்ன? என்னையே தொல்லை பண்றே'' என்று திட்டித் தீர்த்தாள் சிவகாமி.

புலம்பிக் கொண்டே குழந்தைகளை பள்ளிக்கு அனுப்பிவிட்டு, கணவனையும் ஆபீசுக்கு கிளப்பிவிட்டுவிட்டு மாமனாருக்கு சாப்பாடு எடுத்து வைத்து விட்டு தானும் கிளம்பினாள்.

மாலையில் மருமகள் வந்ததும், ``நாளைக்கு டூர் செல்லப் போறேன். இளையவன் ராஜா வந்து அழைத்துவிட்டுப் போனான்'' என்றார் அப்பா.

``போயிட்டு வாங்கப்பா'' என்றான் மகன் செல்வராஜ்.

மறுநாள் ராஜாவுடன் சுற்றுலாப் பயணம் சென்றுவிட்டார் அப்பா. 10 நாள் பயணம். குழந்தைகள் இருவரும் பள்ளிக்கூடம் விட்டதும் வாசலில் நின்றனர். அம்மா, அப்பா வருவதற்கு மணி இரவு 7 ஆகி விட்டது.

"அம்மா... தாத்தாவைத் திட்டுவியே? தாத்தா ஊருக்குப் போனதால வாசல்லயே நிக்கிறோம். காபி, பக்கோடா, முறுக்கு எதுவும் கிடைக்கல. கதவும் மூடியே இருக்கு. எப்பத்தான் வருவாங்களோ தாத்தா...'' என்று கூறி வேலுவும் பாலுவும் அழ ஆரம்பித்தனர்.

தாத்தாவுக்கு இருவரும் அழுதவண்ணம் போன் பண்ணினார்கள்.

"தாத்தா... நீங்க இல்லாம தினமும் சரியா டிபன் கிடைக்கலே... நீங்க ஹோம்வொர்க் சொல்லிக் கொடுப்பீங்க. அத சொல்லித் தரவும் ஆள் இல்லை. தினமும் எங்களுக்கு அடிதான்'' என்ற அழுகையை அடக்க முடியாமல் கூறினர்.

ஓரிரு நாட்களில் சுற்றுலாவை முடித்துவிட்டு தாத்தா வந்தார். குழந்தைகள் இருவரும் தாத்தாவைக் கட்டிப்பிடித்துக் கொண்டு அவரை விட்டு அகலவில்லை. சிவகாமி மாமனாரின் அருமை அறிந்து மனம் கலங்கினாள். அன்று முதல் அவரை மதித்து நடக்கத் தொடங்கினாள்.

***
எஸ். சாந்தா