வெயில்..

by **Tamilzhan** Sun Apr 04, 2010 4:34 pm

வெயில்
#~#~#~#

ஏம்பா...மாடசாமி! உச்சி வெயில் மண்டைய பொளக்குது.
இப்ப மேல ஏறி கூரை வேயறியே... வெயில் தாழ சாயங்காலமா பார்த்தா என்ன?
மகன் மேல் உள்ள பாசத்தால் கேட்டாள் பார்வதி.

அட,நீ போ,கிழவி...இப்பத்தான் எனக்கு நேரம் கிடைச்சுது.
நம்ம வீட்டு வேலையை எப்ப பார்த்தா என்னவாம்? என்றான் மாடசாமி கோபமாக.

மாடசாமி நாற்பது வயதைத் தாண்டியவன் என்றாலும் கிழவிக்கு பிள்ளை தானே.
மனசு பொறுக்காமல் திரும்பத் திரும்ப புலம்பி பார்த்தாள். அவன் காதில் போட்டுக்கொள்ளவே இல்லை.

கிழவி விறு விறு என வீட்டுக்குள் போனாள்.

கால்மணி நேரம் கழிந்தது. இப்போது வீட்டு முற்றத்து திறந்தவெளியில்
நின்ற மாடசாமியின் இரண்டு வயதுக் குழந்தை மாடசாமியை பார்த்து அப்..பா அப்..பா...என்றது.

அருகில் நின்ற தன் தாயைப் பார்த்து முறைத்து பேசினான் மாடசாமி.
ஏ....கிழவி. உனக்குக் கொஞ்சமாவது அறிவு இருக்கா?

பச்சப்புள்ளய வெயில்ல கொண்ணாந்து நிக்க வைச்சிருக்கியே...என்று சொல்லிக் கொண்டே கூரையிலிருந்து குதித்து இறங்கினான்.
அவரவர் பிள்ளை அவரவர்க்கு உசத்தி,

சற்றுமுன் மாடசாமிக்கு தன் தாய் சொன்னது இப்போதுதான் உறைத்தது.
பாசத்தின் உணர்வைப் புரிந்து கொண்டு, சரிம்மா.

நீ சொன்னமாதிரி பொழுது சாய,கூரை வேலையைப் பார்க்கிறேன் என்று கூறி விட்டு, வீட்டுக்குள் சென்றான்.