அனுமனைக் கட்டினால் ராமன் வருவான்…

-
எனக்கு வேண்டியது ராம தரிசனமே!’’ என்றார் துளசிதாசர்

ராமனை தரிசிப்பதையே லட்சியமாகக் கொண்டு துளசிதாசர்
தவ வாழ்க்கை மேற்கொண் டிருந்த கால கட்டம். பன்னிரண்டு
ஆண்டுகள் கழிந்தன. ஒரு நாள், துளசிதாசரின் முன் பூதம்
ஒன்று தோன்றியது.

‘இறைவனை தரிசிக்க தவம் இருந்தால், பூதம் தோன்றுகிறதே!’
என்று கலங்கினார் அவர்.

அதைப் புரிந்துகொண்ட பூதம், ‘`ஸ்வாமி, நான் அந்த மரத்தடியில்
வசிக்கிறேன். ஆறு, கிணறு, ஏரி போன்ற நீர்நிலைகளில் உள்ள
தண்ணீரைக் குடித்தும் தணியாத எனது தாகத்தை, தாங்கள்
மரத்தடியில் ஊற்றி வந்த தண்ணீர் தணித்தது.
உங்களுக்கு என்ன வேண்டும் கேளுங்கள்?’’ என்றது.

‘`எனக்கு வேண்டியது ராம தரிசனமே!’’ என்றார் துளசிதாசர்.

உடனே பூதம், ‘`அருகில் உள்ள ஊரில் ஒருவர் ராமாயணம் உபன்யாசம்
செய்து வருகிறார். அதைக் கேட்க அனுமன் முதிய வேதியர் வடிவில்
வந்து செல்கிறார். அவரை தரிசித்தால் உங்களது விருப்பம் நிறைவேறும்!’’
என்றது.

பெரிதும் மகிழ்ந்த துளசிதாசர். அனுமனை அடையாளம் கண்டு ஓடோடிச்
சென்று திருவடிகளைப் பிடித்துக்கொண்டு, ‘`ராமனை தரிசிக்க தாங்களே
அருள வேண்டும்!’’ என்றார்.

ஆனால் வேதியரோ அவரிடமிருந்து நழுவி னார். துளசிதாசர் பின்தொடர்ந்து
சென்று வேண்டினார். ஆனால், வேதியராக வந்த அனுமன் அங்கிருந்து
மறைந்தார். இப்படி, தினமும் அனுமன் வயது முதிர்ந்த வேதியராக வருவதும்
துளசிதாசருக்கு பிடிகொடுக்காமல் மறைந்து போவதும் வழக்கமானது.
எனினும், துளசிதாசர் மனம் தளரவில்லை.

-
ஒரு நாள், வேதியரை வசமாகப் பிடித்துக் கொண்ட துளசிதாசர், அவரது கையையும் சேர்த்துக் கட்டிவிட்டார். துளசிதாசரின் வைராக் கியத்தைக் கண்டு உவகை அடைந்த அனுமன், அவருக்கு சுயரூபத்தில் தரிசனம் தந்தார். அத்துடன், அவருக்கு ராம தரிசனம் கிடைக்கச் செய்வதாகவும் கூறி மறைந்தார்.

அனுமன் மூலம் துளசிதாசரது விருப்பத்தை அறிந்த ராமர், அவரைச் சோதிக்க விரும்பினார். மறு நாள், துளசிதாசர் தியானத்தில் இருந்த வேளையில், கிழப் பக்கிரியாக அவர் முன் தோன்றினார் ராமன். இதையறியாத துளசிதாசர் தியானத்திலேயே லயித்திருந் தார். இதைக் கண்ட ராமன் அங்கிருந்து மறைந்தார். துளசிதாசர் கண் விழித்த போது, எதிரில் அனுமன் நின்று கொண்டிருந்தார்.

`‘சுவாமி! இன்னும் ராமன் காட்சி தர வில்லையே…!’’ என்று வருந்தினார் துளசிதாசர்.

உடனே அனுமன், ‘`நான் ஏமாற்றவில்லை. கிழப் பக்கிரியாக உன் முன் காட்சி தந்த ராமரை நீதான் கண்டுகொள்ளவில்லை!’’ என்றார்.

தனது செயலுக்காக மிகவும் வருந்திய துளசிதாசர் தவத்தில் ஆழ்ந்தார். மாலைப் பொழுதானது.

திடீரென்று அந்த இடத்தில் நறுமணம் பரவியது. தீபச் சுடர்கள் கூடுதல் ஒளியுடன் பிரகாசித்தன. எதிர்பார்த்த அற்புதமும் அங்கு நிகழ்ந்தது! ஆம், ஒரு மணமகன் போன்று… சீதா, லட்சுமணன், பரதன், சத்ருக்னன் புடைசூழ வந்தார் ராமன். துளசிதாசர், கண்களில் நீர் மல்க, ‘ஆனந்தம்… பரமானந்தம்’ என்று பரவசப்பட்டார். ‘`சுவாமி என்னை ஆட்கொள்ளுங்கள்!’’ என வேண்டினார்.

அதற்கு ராமன், ‘`துளசி! பூவுலகில் உனக்கென்று சில கடமைகள் உள்ளன. அனுமனின் ஆசியுடன் தொடர்ந்து பக்திப் பணியாற்றி இறுதியில் முக்தி பெறுவாய்!’’ என்று அருளி மறைந்தார்.
-------------
– தீபா பாலச்சந்தர், மதுரை-16
நன்றி -சக்தி விகடன் டீம்