தாயாய் தாங்கிய தமக்கையே…

by **ரிபாஸ்** Thu Jan 07, 2010 4:11 pm

தாயாய் தாங்கிய தமக்கையே…

நீ
சமைத்த சமையல்
உண்டு
வளர்ந்தவன்

நீ
எடுத்த உடைகள்
அணிந்து
நடந்தவன்

உன்
சொல்லுக்குக்
கட்டுப்பட்டு
வாழ்ந்தவன்

உனக்கு
மட்டும் மரியாதை
தந்து மகிழ்ந்தவன்
போகிறேன்!

பதினெட்டு
ஆண்டுகள்
உன் பாசத்தின்
அருகில் படுக்கை
போட்டவன்

போகிறேன்!
அந்த என்
அறை விட்டு
அந்த என்
நிம்மதி விட்டு

அந்த என்
சுதந்திரம் விட்டு
திருமணமாகித்
தனிக்குடித்தனமாய்
போகிறேன்…

உன்னிடம்
நான் கற்றுக்கொண்ட
அன்பும், பண்பும் தான்

இன்று நான் வாழும்
வாழ்வின் சந்தோசம்
எங்கள் குடும்பத்திற்கு
ஒளி பரப்பிய
குலவிளக்கே

நீதியும், நியாயமும்
சொல்லிச் சொல்லியே
எனைத்
தகுதிப் படுத்தியவளே

சமுதாயத்தின்
உண்மை முகம்
காட்டி பயமுறுத்தி
ஆளாக்கியவளே

அது எப்படி
எனை உன்
பிள்ளையாய்
ஆதரிக்க முடிந்தது ?

பெற்றவரே
பிள்ளைகளைச்
சுமையாய் கருதும்
இவ்வுலகில்
உன்னால் மட்டும்
எப்படியக்கா
ஒன்ன முடிந்தது ?

எனைப் பெற்றவரின்
நினைப்பேயின்றி
நிலை நிறுத்தியவளே

கறல் பிடித்த
எழுதுகோலாய்
கிடந்த எனைக்
அழகாய் மினுக்கிக்
கவியெழுத வைத்த
பெருமைக்குரிய பாசமே

பிள்ளைகள் அழுதால்
உன் பாசநரம்பு
மட்டும் துடிக்கும்
உன் தம்பிமார் அழுதால்
உன் உயிர் நரம்பே
துடிக்கும் !
என்பது எனக்கு
மட்டும் தெரியும்

தம்பிமாருக்காய்
நீ அதிகம் வாழ்ந்தவள்
இன்னும்
வாழ்ந்து கொண்டிருப்பவள்

என் பாசத்திற்குரிய
இதயமே

எத்தனை துன்பம்?
எத்தனை கஷ்டம்?
இத்தனைக்கு
மத்தியிலும் எனை
ஆளாக்கிய அன்னை நீ

எனைப் பெற்றவள்
இறந்தால்
நான் அழுது ஆறுதல்
அடையும் குழந்தையாவேன்

நீ இல்லையென்றால்
நான் தாய், தாரம்
இருந்தும் அனாதையாவேன்

ஆகவே
உனக்கு முன் நான்
உயிர் பிரியவேண்டும்
அதையே இறைவனும்
அருள வேண்டும்!

உனைப்
புரிந்தவர் சிலர்
புரியாதவர் பலர்
அந்த பலரைக் காட்டிலும்
சிலரே போதும் அக்கா

பலரை விட
உன்மேல் பாசம் காட்ட
எனை உன் வயிற்றில்
சுமக்காதது ஒன்று தான்

ஆனால்
ஒரு தாயினைக்
காட்டிலும் அதிகமாய்
அன்பினை ஊட்டி
உன் கடமைகள்
முடித்தவள்

போதும் !
போதும் அக்கா…

இனியேனும்
உனக்காகக் கொஞ்சம்
வாழ்ந்து பார்

உன் கணவன் !
உன் பிள்ளைகள் !
உன் வீடு !
உனக்கு நீ !

வாழ்க்கை
அழகாக இருக்கும்
வாழ்ந்து பார்…!