மகா பாக்யசாலி சிறுவன்....

மகா பாக்யசாலி சிறுவன்....



தாத்தா மகா பெரியவா குடுத்த நவாப்பழம்....

மேனாவில் கதவுகளை மூடிக்கொண்டு நீண்ட நேரம் ஜபம், த்யானம், பாராயணம், படிப்பு, உறக்கம் என்று மகா பெரியவா முடிப்பதுண்டு.

அப்படி ஒருநாள், மேனா கதவை திறந்தபோது, யாரோ ஒரு ஏழை குழந்தை தூரத்தில், ஸ்ரீமடத்தின் நாவல் மரத்தடியே நாவல் பழங்களை பொறுக்கி கொண்டிருப்பது, பெரியவா கண்களுக்கு பட்டது.

அனுக்ரஹ சிந்தை அந்த ஏழை குழந்தை மேல் படர்ந்தது. அவனை அழைத்து வர செய்தார். பழம் எடுத்ததற்காக திட்டுவாரோ என்று அஞ்சி வந்த குழந்தையிடம், மிகவும் குளிர்ச்சியாக,

"எடுத்துக்கோ, எடுத்துக்கோ! ஆனா.......இது சின்ன ஸைஸ். இதைவிட பெருஸ்ஸா நாகப்பழம் பாத்திருக்கியோ?" என்றார்.

தன்னைப் போலவே same wave lenghthல் மகா பெரியவா கேட்டதும் சற்று குளிர்விட்ட சிறுவன்,
"ஆமாங்க தாத்தா.. இது சின்னதாத்தான் இருக்கு. பெரிஸு கடைல பாத்திருக்கேன். வாங்கி ஒரு வாட்டி துண்ணுகூட இருக்கேன்"
"ஆமாம், அது எவ்வளவு பெருஸ்ஸிருக்கும்?"
"பெரிய எலந்தம்பழம் கணக்கா இருக்கும்"
"செரி, நீ சித்த இங்கியே இரு" என்றவர் பக்கத்திலிருந்த பாரிஷதரிடம்
" பெங்களூர்லேர்ந்து பழக்கூடை வந்திருக்கோன்னோ?"
"வந்திருக்கு பெரியவா"
"அதக் கொண்டா...."

ப்ரதி ஞாயிறு காலை பெரியவாளின் ஸன்னதிக்கு வந்து சேருமாறு பெங்களூர் தொழிலதிபர் கோடேஷா இரண்டு பழக்கூடைகளை அனுப்புவார். அதில் பல உயர்ந்த கனி வகைகள் இருக்கும். இந்த நிகழ்ச்சி ஒரு ஞாயிறுதான் நடந்தது.
கூடையை திறக்க சொன்னார்.

திறந்தால் என்ன ஆச்சர்யம்! மேலாகவே பெரிய பெரிய நாகப்பழங்கள்! பெரிய இலந்தயைவிட மிக பெருஸாக, எலுமிச்சம்பழம் அளவில் அத்தனை பெரிய சதைப்பற்றான பழங்கள்!

இதுநாள் வரை அப்படிபட்ட பழங்கள் வந்ததேயில்லை. மகா பெரியவா நினைத்தால் என்ன வேணாலும் வருமே!

"பையா! எவ்வளவு பெரிஸு பாத்தியா? இந்த ஸைஸ் எப்பவாவது பாத்திருக்கியா?
"இம்மாம் பெரிஸு ! ஆத்தாடீ! எங்கயுமே கெடயாதுங்கோ!" சிறுவன் வியந்தான்.
"இதுல பேர் பாதி ஒனக்குத்தாண்டா கொழந்தே" அன்பு பொங்க கூறினார்.

கை கையாக பாதி அளவு பழங்கள் ஏழை பிள்ளைக்கு அள்ளிப்போடபட்டன. ஸந்தோஷம் தாங்காமல், ஓடினான். அவனையே பார்த்துகொண்டிருந்த மகா பெரியவா " ஸுப்ரஹ்மண்ய ஸ்வாமி அவ்வை பாட்டிக்கு நாகப்பழம் குடுத்தார். இன்னிக்கு இந்த தாத்தாகிட்டேருந்து இந்த பிள்ளை வாங்கிண்டு போறான்"

அந்த அனாமேதய சிறுவனில் பால முருகனே வந்தான் போலும்!

நன்றி வாட்சப்