மகளிர் தின கவிதை

by B.VENKATESAN Sat Mar 07, 2020 7:19 pm

பெண்
(ஆண்மையில் மறைந்த பெண்மைக்கும்
பெண்மையை மறந்த ஆண்மைக்கும்
இவ்வரிகள்...)

படைப்பு நிகழ,
படைப்பு நிகழ்த்திய
படைப்பு, பெண்மை.

சிவமற்ற சக்தி,
சக்தியற்ற சிவம்,
சவம்.

மெல்லின உடல்,
வல்லின மனம்,
சொல்லின பெண் என்று.

சண்டையிட சகோதரி,
சாய்ந்திடத் தோள்தர தோழி,
கடைவிழியில் பேசும் காதலி,
இல்லறம் நல்லறம் காண மனைவி,
தரணி தழைக்க தாய்,
தாயைத் தந்திடும் மகள் என
கருவில் உரு தருவது முதல்
கல்லறைத் தருணம் வரும்வரை
நம்மோடு பயணிக்க அவள்.

பித்தரும் சித்தரும்
பிறந்தது பெண்ணால்...
பிறப்பில் பேதங்கள்
பிறந்தது எதனால்...

ஆணில் மறைந்த
அன்பு பெண்
பெண்ணில் மறைந்த
வீரம் ஆண்

இயற்கையே வழங்கிய
இட ஒதுக்கீடு
இதை ஏற்க இதயத்தில்
இன்னும் ஏன் குறுக்கீடு?

உப்பு போட்டதாய்
நினைத்தபடி
நெற்றி நீவுகிறது அவள்
சமையலறை புறங்கை

உப்பு போடாமலே
கரித்துக் கொட்டுகிறது
அவசரத்தில் போட்ட
அன்றைய வார்த்தை

கண்மூடி மண்மூடி
காலன் தின்னும் முன்னே
கனிவான அன்பினை,
காலமெல்லாம் மதிப்பினை,
பரிசளிப்போம் பெண்ணுக்கு...!

காலங்கடந்த ஞானம்
கண்ணிருந்தும் ஊனம்.

- அகநிறைவன்