கோபம் நம்மை ‘கொல்லாமல்’ இருக்க நாம் கோபம் கொள்ளாமல் இருப்போம்!

ஒரு முறை புத்தர் தனது சீடருடன் சென்று ஒரு வீட்டில்
பிச்சை கேட்டார். புத்தரைப் பார்த்து அந்த வீட்டிலிருந்த
பெண்மணி திட்டி விரட்டினாள். தன் குருவைத்
திட்டியதால் சீடர் கோபம் கொண்டார்.

அந்தப் பெண்ணுக்கு சரியான பாடம் புகட்ட சீடர்
புத்தரிடம் அனுமதி கேட்டார். அவர் ஒன்றும் சொல்லாமல்
நடந்து கொண்டிருந்தார். நல்ல வெயில், தன் கையிலிருந்த
கமண்டலத்தை சீடரிடம் கொடுத்து விட்டு ஓய்வெடுத்தார்.

மீண்டும் மாலையில் பயணத்தைத் தொடர்ந்தார். அப்போது
சீடரின் கையிலிருந்த கமண்டலத்தைப் பார்த்த புத்தர்
‘இது யாருடையது?’ என்று கேட்டார்.
அதற்கு சீடர் ‘சுவாமி! இது உங்களுடையது’ என்றார்.

உடனே புத்தர், அந்தக் கமண்டலத்தை ஒருமுறை வாங்கிப்
பார்த்து விட்டு ‘இல்லை, இதை உனக்கு பரிசாகக் கொடுத்து
விட்டேன். அது உன்னுடையதுதான்’ என்று திரும்பவும்
சீடரிடம் கொடுத்து விட்டார்.

அன்று இரவு ‘இந்தக் கமண்டலம் யாருடையது?’ என்று
மீண்டும் கேட்டார். அதற்கு சீடர் ‘சுவாமி, இது என்னுடையது!’
என்றார்.

புத்தர் சிரித்துக் கொண்டே இன்று மாலை
‘இது உங்களுடையது’ என்றாய். இப்போதோ,
‘இது என்னுடையது’ என்கிறாய்,

‘சுவாமி, கமண்டலத்தைத் தாங்கள் எனக்கு பரிசாகக்
கொடுத்து விட்டதாகச் சொன்னீர்கள். நானும் அதை ஏற்றுக்
கொண்டதால் ‘என்னுடையது’ என்றேன்.

ஆனால் முதல் முறை அதை நான் என்னுடையதாக எடுத்துக்
கொள்ளவில்லை, ஆகவே, ‘உங்களுடையது’ என்றேன்.

புன்னகையுடன் புத்தர் சொன்னார்.
‘இதுபோல்தான் அந்தப் பெண்மணி திட்டிய வார்த்தைகளை
நான் என்னுடையதாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை.
அது அந்தப் பெண்மணிக்கே சொந்தம். அதனால்தான் நீ பாடம்

புகட்ட அவசியம் இல்லை என்று விட்டு விட்டேன்’ என்றார்.
கோபம் நம்மை ‘கொல்லாமல்’ இருக்க நாம் கோபம்
கொள்ளாமல் இருப்போம்!
---------------
படித்ததில் பிடித்தது