’நேரம் காலம்’ என்பது இதுதானோ? (ஒருபக்கக் கதை)

by **Dr.S.Soundarapandian** Sun Sep 03, 2017 4:30 pm

’நேரம் காலம்’ என்பது இதுதானோ? (ஒருபக்கக் கதை)

அது செம்பரம்பாக்கத் தண்ணீரால் தி.நகர், மேற்கு மாம்பலம் உட்பட்ட பல பகுதிகள் நீரில் மிதந்த நேரம் !

மேற்கு மாம்பலத்தில் ஓர் அடுக்ககம்; ”இங்கெல்லாம் தண்ணி வராது” என்றவர்கள் மனம் கலங்குமாறு தண்ணீர் வீடுகளுக்குள் புகுந்தது; நீர் மட்டம் ஏறியது; கீழ்த் தளத்தில் உள்ளோர் மேல் தளத்திற்குத் தஞ்சமானார்கள்! எங்கும் இருட்டு!மெழுகுவர்த்தி கிடைக்கவில்லை! பால் கிடைக்கவில்லை! தண்ணீர் கிடைக்கவில்லை! யாரும் சமைக்கமுடியவில்லை!

அப்போது ஒருவர் – அவர் பெயர் சந்தானம் – வீட்டுக்குவீடு வந்து ‘என்ன வேணும்?’ என்று கேட்டு, எங்கிருந்தோ பொருள்களை வாங்கிவந்து கொடுத்தார்! பால் எங்கும் கிடைக்கவில்லை ! எங்கோ லிட்டர் நூறு ரூபாய்க்குக் கிடைக்கிறது என்றார்கள்! ஆனால் எங்கே கிடைக்கிறது என்று யாரும் சொல்லவில்லை! ஆனால் சந்தானம் மட்டும் எங்கிருந்தோ வாங்கிவந்து கொடுத்தார்!

பொருள்கள் மட்டுமல்ல! பக்கத்தில் கொடுத்த தயிர்ச்சாதம் , புளியோதரை , லெமன் சாதம் போன்றவற்றை வாங்கிவந்து அந்த அடுக்ககத்தில் இருந்தவர்களுக்குக் கொடுத்தார்! அவற்றை வாங்கிச் சாப்பிட்ட வாளிப்பான இளம் வயதுப் பெண்கள் ‘தேங்க்ஸ் அங்கிள்!’ என்று சொல்லிவிட்டுப் பொட்டலத்தைப் பிரிப்பதில் வேகம் காட்டினார்கள்!

இப்படியெல்லாம் , முழங்கால் தண்ணீரில் நனைந்தபடியே சேவை செய்பவர் யார் என்று கவனிக்க அப்போது யாருக்கும் நேரமில்லை!

ஒரு மாததிற்கு முன்பு இதே சந்தானத்தைத்தான் அந்த அடுக்ககத்தில் இரவு வந்து படுக்கக்கூடாது என்று மாமிகள் மல்லுக்கு நின்றார்கள்! ”மாரியப்பன்தான் நமக்கு வாட்ச்மேன்; அதற்காக அவர் தம்பி சந்தானம் ஏன் வந்து இரவில் வாட்ச்மேனோடு படுத்துக்கொள்ளவேண்டும் ?’’என்று சந்தானத்தைப் பிச்சைக்காரனைப் போல விரட்டினார்கள்!அதே சந்தானம்தான் இன்று அனைவருக்கும் உதவுகிறார்! இப்போது அவரைப்பற்றியெல்லாம் சிந்திக்க அங்குள்ளோருக்கு நேரமில்லை!

ஆயிற்று! வீடுபுகுந்த நீர் வடிய அரம்பித்தது! நனைந்த மெத்தைகள் எல்லாம் வெளியேறின! நீர் புகுந்த பழைய மர பீரோக்களும் தூக்கி வீசப்பட்டன!

எல்லாம் முடிந்து இருபது நாட்கள் ஆனபின், ஒருநாள் ! “ஏன் மாமி நான் சந்தானத்திடம் 200 ரூபாய் கொடுத்துச் சில சாமான்கள் வாங்கச்சொன்னேனே தண்ணிவந்தபோது, அவன் மீதியே கொடுக்கவில்லையே?” – ஒரு மாமி மெல்லக் கிசுகிசுத்தாள் பக்கத்து வீட்டு மாமியிடம் ! “ஆமாமாம்! நான்கூட 150ரூபாய் கொடுத்தேன்; ஒண்ணும் திருப்பியே தரல்லியே?” இன்னொரு மாமி அடுக்கினாள்! அப்படி ஆளுக்கு ஆள் ‘நான் கொடுத்தேன் , நீ கொடுத்தேன்’ என்று குற்றப்பட்டியல் வாசித்தார்கள்! ‘வரட்டும் சந்தானம்! விடக்கூடாது! பாக்கியை வாங்கணும் !அவன் சரி கிடையாது!’ என்று ஆளுக்கு ஆள் முறுக்கினார்கள்!

அன்றைக்கு அவர் , தன்னைப்பற்றிக் கவலைப்படாமல் உதவும்போது , ஒருவரும் மூச்சு விடவில்லை ! அப்போது அவர்களுக்கு உதவியை மறுப்பேதும் சொல்லாமல் பெற்றுக்கொள்ளத்தான் நேரம் இருந்தது! இப்போது அவர் மீது குறைகண்டுபிடிக்க நேரம் கிடைத்துள்ளது!

இதைத்தான் ‘நேரம் காலம்’ என்று சொல்கிறார்களோ?