வயல் வெளிகளில்: அழகூர். அருண். ஞானசேகரன்.

-
வயல்வெளி தன்னில் ஏர்வுழவன் —- அன்று
வகையாய் உழுதுநற் பயிர்விளைக்க
அயரா துழைத்ததன் பலனன்றோ — நாம்
அமர்ந்தே உணவுண்டு மகிழ்வதெலாம் !
துயர்களைக் கண்டிட்டும் துவளாமல் — அவன்
துடிப்புடன் உழைத்திடும் விவேகமதை
நயமுடன் போற்றிட்டு வாழ்த்துவதே —. என்றும்
நம்மின் கடனென்றும் உணர்வோமே !

இயற்கை நமக்கென்றும் துணைநிற்கும் —- அது
என்றென்றும் நம்மைக் காக்குமென்றே
வியர்வையைச் சிந்திட்டு உழைக்கின்றான் —- அவன்
விவேகம் தவறென்றும் ஆகிடுமோ ?
உயர்வான செயலே அவனின்செயல் —– என்றும்
உலகோர் பசிதன்னைப் போக்கும்செயல் !
பயந்திட்டு அன்னவன் சுணக்கமுற —- நம்மின்
பசிக்கென எதைவுண்ணக் கண்டிடுவோம் ?

சேற்றிலே கைவைக்க உழவரெலாம் —- அன்று
சிறிதுமே மனமின்றி துவண்டிருந்தால்
சோற்றிலே நாமின்றுக் கைவைத்தே —- உண்டு
சுகமுற உறங்கிக் களிப்போமா ?
நாற்றினை நட்டிட்டு நெல்விளைக்கும் —- அவனின்
நற்செயல் போற்றிடத் தக்கதன்றோ ?
மாற்றென எதுதன்னை நாமுண்போம் —- எதுதான்
மணக்கின்றச் சோற்றுக்கு இணையாகும் ?

காடுவெட்டிப் போட்டதனை வயல்வெளிகள் ஆக்கி
காலைமுதல் மாலைவரை பயிர்கள்தனை விளைக்கப்
பாடுபடும் உழவர்களின் திறந்தன்னை போற்றிப்
பாராட்டத் தான்வேண்டும் நாமென்றும் என்றும் !
வீடுகளில் வளமையதும் பெருகிவரத் தானே
விளக்கமதை நாடெதுவும் பெற்றுய்யக் காணும் !
நாடுகாக்கும் வீரர்கட்கு இணையெனவேத் தகுமாம்
நல்லுழவுப் பணிசெய்யும் உழவர்களின் பெறுமை !

உழவர்தம் பணியதுவே உயர்ந்தநற் பணியென்பார் ,
வழக்குண்டோ பரந்தயிவ் வையகத்தில் ? —- சழக்கற்ற
உயிர்காக்கும் பணியதனை உன்னதநற் பணியெனலாம்;
பயிர்விளைப்போர் தனைபோற்றும் பார் !

துணிவுதனைத் துணையாக்கி துவளாமல் வயல்வெளியில்
பணிசெய்யும் உழவர்களைப் பாராட்டு ! —- மணிகள்தனை
பயிர்செய்யும் அன்னவரின் பாங்குதனைப் போற்றுவதே
உயரியநற் செயலென் றுணர் !
–
——————————
கவிதைமணி
படம்- இணையம்