உன்னைப் பார்த்து - எம்.எம்.செந்தில்

by **M.M.SENTHIL** Tue Feb 03, 2015 4:55 pm

அன்றுதான் அப்படியொரு
அழுத்தம் மனதில் - என்
வாழ்வே இருட்டாய்,
என்னை சுற்றி யாவரும்
நலமாய் இருப்பது போலவும்
நான் மட்டுமே துன்பத்தில்
துவழ்வது போலவும் !!

இனி இருந்து பயனில்லை
வாழ்வே வேண்டாம் என
மனம் வெறுத்து நடந்தேன்,
உடலில் வலுவிருந்தும்
மனதில் வலி அதிகமானதால்
வேப்பமர நிழலில்
சற்றே அமர்ந்தேன் !!

கீச், கீச் என்ற ஒலியில்
குருவி ஒன்று சுற்றி சுற்றி வந்தது
அந்த மரத்தை பல முறை,
எங்கிருந்தோ கொண்டுவந்த
சிறு, சிறு புற்களைக் கொண்டு
தனக்காய் ஒரு வீடு கட்டியது !!

பிரித்தால் மீண்டும்
கட்ட முடியாத அளவிற்கு
அதன் வீடு உருவானது,
பெரும் மழை வந்தாலும்
நீர் உள்ளே போகா வண்ணம்
அப்படி ஒரு கூடு அது !!

அந்த மரத்தில் குடியேறிய
குருவி எந்த ஜாதி
அதன் வசிப்பிடம் யார் மரம்
உறவினரில் யார் பணக்காரர்
என்றெல்லாம் அவை நினைப்பதில்லை!!

கிடைக்கின்ற தானியங்கள்
குட்டையில் நிற்கும் தண்ணீர்
இவை போதும் அவை வாழ!!

யோசித்துப் பார்த்தேன்
மனிதன்தான் - இந்த
மனிதன்தான்
வறட்டு கௌரவம் கொண்டு
வாழ்கிறான் - அதில்
கொஞ்சம் தோற்றால்
வாழ்வே வேண்டாம் என்கிறான் !!

குருவியே நான்
உன்னைப்பார்த்து கற்றுக் கொண்டேன்
வாழ்க்கை என்பது
வசதியைப் பொறுத்து அல்ல,
இருப்பதைக் கொண்டு
இன்பமாய் வாழ்வதென்று!!