ஊஞ்சல் – கவிதை

by **ayyasamy ram** Tue Jan 13, 2015 9:39 am

-
ஓரொருவர் கைரேகைகள் போல
ஓரொருவர் வீட்டு ஊஞ்சல்
ஓரோர் பொழுது எழுப்பும்
ஓசைகளும் விதி
ஆசமானவை
-
குழந்தைகள் ஆடும்போது
அதில்
கொண்டாட்டம் தொனிக்கும்
-
ஆழ்ந்த யோசனையுடன்
அப்பாவோ தாத்தாவோ
அமைதியாய் ஆடும்போது
அதுவும் சோகமாய்ச்
சுருதி சேர்க்கும்
-
ஆடும் ஆம்மாவின்
மடிக்குழந்தை அப்படியே
கண்ணயரக் கண்ணயரத்
துயில் ரா கமொன்றை
வயலின்போல்
மெதுவாய் இசைக்கும்
-
இல்லத்தில் நல்லமு பொல்லாது என
சொந்தம் குவிந்தால் கழன்று
எங்காவது நின்றோ படுத்நோ
கட்டில்களின் கேலி பொறுத்து
மௌனம் காக்கும்ய
-
வெற்று வளையத்தில்
சிட்டுக் குருவிகள் ஆடும் போதும்
நடுக்கூடம் கடப்பவர்கள்
ஊஞ்சல் தொங்குவதாகவே எண்ணி
கொஞ்ச நாட்களுக்கு
ஒதுங்கி நடந்து
கவனமாய்ப் புழங்கும் போதும்
வேடிக்கை பார்க்கும்
-
இப்போது ஊஞ்சலுமில்லை
சிட்டுக் குருவிகளும் இல்லை
எட்டுக்காலி மட்டும்
ஒற்றை இழையில்
ஊஞ்சல் ஆடுகிறது
எப்போதேனும்..!
-
—————————————–
>கலாப்ரியா
நன்றி: ஓம்சக்தி தீபாவளிமலர்

by **krishnaamma** Tue Jan 13, 2015 9:58 am

அருமையான பகிர்வு ராம் அண்ணா, ....நிஜம் தான் .......இந்த கவிதை அந்த காலத்தில் 'வீசி வீசி' ஆடிய ஊஞ்சல் நினைப்பை எழுப்பிவிட்டது..................என்னமாய் ஆடுவோம்??????????????
.
.
ஆஹா......இப்போ எங்கே.............. கல்யாணத் தன்னைக்குத்தான் ஒரு 10 நிமிஷம் உட்கார வைப்பார்கள்....அப்போ ஊஞ்சலா ஆட முடியும்? புன்னகை

..................
.
.
.
என்றாலும் இப்பவும் எங்காத்தில் 'ஊஞ்சல்' இருக்கு...........எஸ்.............வீசி வீசி ஆட முடியாவிட்டாலும், சாப்பிட்டு விட்டு 'ஹாய்யாக உட்கார்ந்து 'வெற்றிலை பாக்கு' போடலாம் ஆனந்தமாய் புன்னகை

இது தான் அது புன்னகை

ஊஞ்சல் – கவிதை ZrIuOQWYSNa90KLW8Hgz+DSC01714

எங்காத்துக்கு யார் வந்தாலும் சரி, குழந்தைகளோ அல்லது பெரியாவாளோ இதில் உட்கார ரொம்பவும் விரும்புவர்கள்.......தவறாமல் ஒரு போட்டோவும் எடுத்துப்பா புன்னகை

ஊஞ்சல் – கவிதை

ஊஞ்சல் – கவிதை

Re: ஊஞ்சல் – கவிதை