சேக்கிழார் காட்டும் திருநீற்றுச் செல்வம்!

சைவ சமயத்தின் சாதனங்களில் ஒன்றுதான் திருநீறு. திருநீற்றின் பெருமையை எல்லோரும் புகழ்ந்துள்ளனர். திருநீற்றுக்கென ஞானசம்பந்தரின் பதிகமே உண்டு. தெய்வப் புலவராகிய சேக்கிழார் பெருமான் திருநீற்றுக்குத் தரும் சிறப்பினை பெரிய புராணம் வழிக் காண்போம்.

திருமலைச் சிறப்பு: பெரியபுராணப் பெருங்காவியத்திற்கு, நாடு - சோழ நாடு, ஆறும் காவிரியே. ஆனால், மலை வெண்ணிறம் உடைய இமயமலை. ஆனால், சேக்கிழார் பார்வையில் அது வெண்திருநீறு புனைந்ததாகவே தெரிகிறது.

திருக்கூட்டச் சிறப்பு: தேவாசிரியத் திருக்காவணத்தில் கூடியிருந்த அடியார்கள் திருமேனியில் நிறைந்த நீற்றொளியும் ஐந்தெழுத்தோசையும், அந்த இடத்தைப் பாற்கடல் ஆக்கியது என்பார். சேக்கிழார் அங்குள்ள அடியவர்கள் ""பூசும் நீறுபோல் உள்ளும் புனிதர்கள்'' என்பார். புறந்தூய்மை நீரால் அமையும் என்பார் திருவள்ளுவர். அது திருநீற்றாலும் அமையும் என்கிறார் சேக்கிழார். சேரமான் பெருமான் ""புலரி எழுந்து புனல்மூழ்கிப் புனித வெண்ணீற்றினும் மூழ்கினார்'' என்பார்.

தடுத்தாட்கொண்ட புராணம்: சுந்தரர் பெருமான் திருமணக்கோலம் கொண்டபோது ""நாதன் தன்னடி மனத்துள் கொண்டு தகும் திருநீறு சாத்திப்போந்தார்'' என்று கூறுவதனால் திருநீற்றினைக் கையால் எடுத்து நெற்றியில் பூசும்போது மனத்தால் இறைவன் திருவடியை நினைக்க வேண்டும் என்பதையும் குறிப்பிடுகிறார்.

தடுத்தாட்கொள்ள வந்த இறைவன் முதியவராய் ஒப்பனை செய்துகொண்டபோது நெற்றிக்கண்ணை மறைத்த வெண்படம் (வெள்ளைத்துணி) எனும்படித் திருநீறு விளங்கிற்று என்பார்.

நாவுக்கரசர் வரலாற்றில்: திலகவதியார் அரசருக்கு திருநீற்றை, ஐந்தெழுத்து ஓதிக்கொடுத்தார் என்பதும், திருநீற்றைத் "திருவாளன் திருநீறு' என்றதும் கருத்திற்கொள்ள வேண்டுவனவாகும். அடிகளின் சிவவேடத்தினைச் சொல்லோவியமாக்கும் சேக்கிழார், ""தூயவெண்ணீறு துதைந்த பொன்மேனி'' எனவும், நாவுக்கரசரும் ஞானசம்பந்தரும் திருப்புகலூரில் சந்தித்துக்கொண்டபோது அவர்களுடன் திரண்டுவரும் திருநீற்றுத் தொண்டர்குழாம் இருதிறமும் சேர்ந்த காட்சி, இரண்டு நிலவின் கடல்கள் ஒன்றாகி அணைந்தனபோல் இசைந்தது என்பார்.

ஞானசம்பந்தர் வரலாற்றில்: திருஞானசம்பந்தர் திருஅவதாரம் செய்தபோது குழந்தைகளுக்குக் காப்பு அணிவிக்கும் முறைப்படி, அவருக்கு உலகியல் முறைப்படி அணிவிக்கும் முக்காப்பு முதலானவை மிகை என்று திருநீறு நெற்றியினில் நிறுத்தி நிறைவித்தார் என்று கூறுகிறார். முத்துச் சிவிகையில் திருநீற்றொளியுடன் விளங்கும் திருஞானசம்பந்தரைப் பாற்கடலில் உதித்த வளர்மதி என்று போற்றுகிறார்.

மதுரைக்குத் திருஞானசம்பந்தர் வந்த காட்சியைக் கண்டு பணிந்த குலச்சிறையார் ""வென்றிகொள் திருநீற்று ஒளியினில் விளங்கும் மேன்மையும் படைத்தனம்'' என்று கூறியதாகச் சேக்கிழார் கூறுகிறார்.

மதுரையில் ""பூதி மெய்க்கு அணிந்து வேந்தன் புனிதனாய் உய்ந்தபோது மேதினி புனிதமாக வெண்ணீற்றின் விரிந்த சோதி மாதிரந் தூய்மை செய்தது'' என்பார்.

ஞானசம்பந்தர் திருமணக் காட்சியைக் காணவந்த அன்பர்களுடன் தென்றலும் பூந்தாதுகளாகிய நீறணிந்து வண்டுகளின் வரிசையாகிய கண்டிகை பூண்டு அடியவர் கோலத்தில் வந்தது என்பார். ஞானசம்பந்தர் மணக்கோலம் கொண்டபோது ""அழகினுக்கு அணியாம் வெண்ணீறு அஞ்செழுத்து ஓதிச்சாத்தினார்'' என்று கூறுகிறார்.

முழுநீறுபூசிய முனிவர்: பத்தராய்ப் பணிவார், பரமனையே பாடுவார், சித்தத்தைச் சிவன்பாலே வைத்தார் ஆகியவர்களைப் போல் முழுநீறு பூசியவர்களும், முனிவர்களாய்த் தொகையடியார்களாய் விளங்குகின்றனர். இப்பகுதியில் திருநீறு செய்யும் முறைகளைக் கூறும் முதல் ஐந்து பாடல்களும் வெள்ளிப் பாடல் என்பர். ஆறாவது பாடலில் தீ வழிபாடு செய்வார் வேள்வியில் விளைந்த பூதியினை அணிவர் என்று கூறுகின்றனர். ஆயினும் கோமயத்தால் திருநீறு செய்யும் மரபினைச் சண்டேசர் வரலாற்றில், ""நீலகண்டர் செய்ய சடை நிருத்தர் சாத்தும் நீறுதரும் மூலம் அவதாரம் செய்யும் மூர்த்தம்'' என்று பசுக்குலங்களைச் சிறப்பிக்கும் இடத்தில் குறிப்பிடுகிறார்.

சைவத்தின் தனி அடையாளமாகிய திருநீற்றின் சிறப்பினைச் சேக்கிழார் பல பாடல்களில் வாழ்வியலாகவும், வழிபாடாகவும், இலக்கியக் கற்பனையாகவும் இனிது எடுத்துரைத்துள்ளார். பூசும் நீறுபோல் உள்ளம் புனிதமாக வேண்டும் என்பதும், மெய்யில் திருநீறு பூசும்போது நாவினில் ஐந்தெழுத்தும், மனத்தினில் இறைவன் திருவடிகளும் இடம்பெற வேண்டும் என்பதும் சேக்கிழார் வாக்கினால் நாம் தெரிந்துகொள்ளும் உண்மைகளாகும். - கயிலைமணி சு. சதாசிவம்