உன்னோடு சில மணித்துளிகள்

வழித்துணையே உனக்காக
என் பயணத்தில் சில மாற்றங்கள்

அடியவன் பயனத்தொலைவோ
கதிரவன் துயில் கொள்ளும் நேரம் மட்டும்
உலகின் ஏழு அழகினையும்
கலந்து வடித்த அதிசயமே
உனைக்கண்டு என் வாலிபத்தின் சாபம் நீங்க
சந்திரன் துயில் கொள்ளும் நேரமும்
கூட கூட்டி பயணித்தேன்

பலமணிநேர பயணத்தில்
உறங்கிப்போனது சிறுகுடல்
அதற்கும் ஆசை உண்டோ
உனைகண்டு பசியாற்ற

மணித்துளிகள் தன் இருப்பிடம் நெருங்க
பிறப்பின் வாயில் தேடி நீந்திவரும்
முழுமைபெற்ற கருபோல
அடிவயிற்றில் அலை ஒன்று தோன்றி
உடலெங்கும் பரவி பரவசம் செய்ய
பிரவசம் எதிர்நோக்கும் தாய்போல்
உன் முகம் காண காத்திருந்தேன்

ஏய் தினகரன்.......
நீ அழைத்த நேரம்
கண்கள் இருண்டு கனவுகள் தொலைத்தேன்
மானுடர்களின் ஒலி செவியேரவில்லை எனக்கு
விரைந்து செல்லும் வாகனங்கள் தங்கள்
இதயம் நிறுத்தி நகர்ந்தன

உலகில் அதிசயம் ஒன்றென பறை செய்தால்
உலகமே உன் காலடி தவழும்
உனைபார்த்த மறுகணம்
உடல்விட்டு உயிர் விலகும் என்ற அச்சத்தால்
அழகே உன் அசைவுகளை நகல் செய்து
ஏழு கண்டங்கள் நிறுத்தினரோ ?

இலக்கணப் பெண்ணின் வரலாற்றை
உன் பிறப்பால் தரம் பிரித்தனரோ
முன்னழகு என்றும் பின்னழகு என்றும்

குவிந்து பழுத்த உன் இதழ்கண்டு
மூர்ச்சை கொண்டது என் இதயம்
ஆர்ப்பரிக்கும் தார்ச்சாலையில்
ஐம்புலன்கள் அடக்கி நடந்தேன்
கனிமகவே என் கனவுகள்
கலைந்துபோய்விட கூடுமென
சதையேதுமில்லா இடுக்கை வடிவ
இடையழகே தென்றலினும் மெல்லிய
உன் ஸ்பரிச தீண்டல்கள்
என் ஆளுமையை வதம் செய்தது

உன்னோடு சில மணித்துளிகள்
சிந்தனையிழந்து உனை ரசித்தேன்

ஐந்தடி உயர பணிச்சிலையே
எனை உறையச்செய்து போய்வரவா என்றாய்
தேவியே வரம் ஒன்று தருவாயா
விரும்பியதைக் கேள் நேரமாகுதென்றாய்
சிலைசெய்தாய் எனை விடுதலை எப்போது
சிலையாய் இரு காலம் கனிந்தால்
வருவேன் உனை மீட்டெடுக்க
பதில்கூறி தொலைவு சென்றாய்

சிலையாய் நான் ...........( காலம் கனியும் வரை )

ஏய் தினகரன்! கவிதை சூப்பரா இருக்குது!