வாரிசு வந்தாச்சு!

என்னங்க...

என்ன ஜானகி...?

நாம வேறு வீடு பார்த்து குடி போய் விடுவோமா... ஆமாங்க, நம்ம பொண்ணு வசந்தி இதுவரை யார்கிட்டயாவது நின்னு பேசியிருக்காளா என்ன? அவளை போய் பார்வதியம்மா மதிப்பு குறைவா பேசிட்டாங்களே... எல்லாம் இந்த காம்பவுண்டுக்கே சொந்தக்காரங்க என்கிற நினைப்பு தான். அவங்க பேசும் போதெல்லாம் என்னமோ நெருஞ்சி முள் மேலேயே உட்கார்ந்திருக்கிறமாதிரி இருக்குங்க.. இரண்டு நாளைக்கு முன்னாடி பக்கத்து வீட்டு பெண் ராணியையும் இப்படித்தாங்க பேசினாங்க, அவங்க மகன் சுரேஷை பார்த்து சிரிச்சுட் டான்னு.. என்ன... என் மகனை மயக்கி இந்த காம்பவுண்டுக்கே சொந்தக்காரி ஆகிடலாம்ன் னு பாக்கிறியா அப்படின்னாங்க பாருங்க.... பாவம் அந்தப் பொண்ணு ராணி அழுதுகிட்டே போச்சு.

மனைவி பேசுவதை கொஞ்சம் திகைப்போடு பார்த்துக் கொண்டிருந்தார், ராகவன். மறுநாள் காலை பத்து மணியிருக்கும். சுரேஷ் மாலையும் கழுத்துமாக வந்து நின்றான், ஒரு பெண்ணோடு. அந்த காம்பவுண்டே உற்றுப் பார்த்தது.

வசந்தி எட்டிப்பார்த்தவள் அதிர்ந்தே போனாள். உடம்பு சற்று சரியாக இல்லாததால் அவள் வேலைக்கு லீவு போட்டிருந்தாள். இவளையா சுரேஷ் லவ் பண்ணி கூட்டிக் கொண்டு வந்திருக்கிறான்? அவளுக்கு வியப்பாக இருந்தது. சுரேஷ¨டன் வந்த பெண் வசந்தியுடன் காலேஜில் ஒன்றாக படித்த ஷாலினி.

காலேஜிலேயே பொம்பள ரவுடி என்று பட்டம் வாங்கியவள். எப்படி இவளைப் போய்...

அதுவரை காம்பவுண்டே அலறும்படி எதற்கோ கத்திக் கொண்டு நின்றிருந்த பார்வதியம்மா, மகன் ஒரு பெண்ணோடு மணக்கோலத்தில் வந்ததை பார்த்ததும் சப்த நாடியும் ஒடுங்கி வீட்டிற்குள் முடங்கியே போனாள்.

மறுநாள் வசந்தியை பார்த்த சுரேஷ் மென்மையாக புன்னகைத்தான். வாழ்த்துகள் சொன்னவளிடம், வசந்தி! என் அம்மாவின் குணத்தை மாத்த எனக்கு வேறு வழி தெரியவில்லை. அதிலும் இரண்டு நாட்களுக்கு முன்னால், உங்க கிட்ட நான் பேசினதை பார்த்ததும் உங்களை எவ்வளவு கேவலமா பேசினா எங்கம்மா... காலையில் வாயை திறந்தால் இரவு தான் மூடுவாள். அதுவரை காம்பவுண்டில் இருக்கும் பத்து வீட்டுக்காரர்களையும் ஏதாவது ஒரு வகையில் குற்றம் சொல்லி திட்டிகிட்டே இருந்தா யார்தான் நிம்மதியா இருக்க முடியும்? அதுதான் யோசித்தேன். ஷாலினியையும் அவள் குடும்பத்தாரையும் பார்த்து பேசினேன். அவர்கள் திருமணத்துக்கு சம்மதித்தார்கள். என் அம்மாவிடம் சம்மதம் பெற முடியாது என்று எனக்கு தெரியும். உடனடியாக ரெஜிஸ்டர் மேரேஜ் பண்ணிக் கொண்டேன். அதனால் தான் அம்மா வாயை திறக்கலை. ஏன்னா ஷாலினியை பற்றி என் அம்மாவுக்கும் தெரியும். ஏதாவது வாயை திறந்தால் ஷாலினி அப்பவே தன் குணத்தை காட்டிடுவான்னு...

இருந்தாலும் உங்கம்மா பாவம்...

உனக்கு தெரியாது வசந்தி. முள்ளை முள்ளால் தான் எடுக்க வேண்டும். அதற்காகத் தான் ஷாலினியை நான் மணந்து கொண்டேன்.

ஒரு வாரத்திற்கு பிறகு ஒருநாள்...

யாருடி அவ, தண்ணி பைப்பை இப்பிடி திறந்து விட்டுட்டு போனவ?

சத்தம் கேட்டு வெளியே வந்து பார்த்தனர் அனைவரும். பார்வதியின் வாரிசாக ஷாலினி நின்று கொண்டிருந்தாள். சண்டைக் கோழி போல் சிலிர்த்துக் கொண்டு நின்றதை பார்த்ததும் மகிழ்ந்தே போனாள்,பார்வதி. தலையில் கை வைத்தபடி அமர்ந்திருந்தான் சுரேஷ்.

சிறிது நேரத்தில் வேறு வீடு பார்க்க கிளம்பினார் ராகவன்.

விஜயா கிருஷ்ணன்

உனக்கு தெரியாது வசந்தி. முள்ளை முள்ளால் தான் எடுக்க வேண்டும். அதற்காகத் தான் ஷாலினியை நான் மணந்து கொண்டேன்.

உண்மை தத்துவம்