கண்ணுடைய வள்ளலாரும் கண்ணுற்ற வள்ளலாரும்

கண்ணுடைய வள்ளலார் என்று ஒருவர் இருந்தார். அவர் ‘ஒழிவில் ஒடுக்கம்’ என்ற நூலை எழுதினார். அற்புதமான நூல். அதில் கிரியை கழற்றி, யோகக்கழற்றி என் எல்லாவற்றையும் கழட்டிவிட்டு ஞானபாதத்தை மட்டுமே வலியுறுத்தி பேசுகிறார். மிக உயர்ந்த நூல். இன்று கண்ணுடைய வள்ளலார் பெயரை உலகம் மறந்துவிட்டது.

இந்த நூலை இராமலிங்க சுவாமிகள் தன்னுடைய சொந்த பொறுப்பில் பதிப்பித்தார். அதாவது கண்ணுடைய வள்ளலார் நூலைக் கண்ணுற்ற வள்ளலார் பதிப்பித்தார். வள்ளலார் கையில் காசு ஏது? நிதி திரட்டி ஒழிவிலொடுக்கம் நூலைப் பதிப்பித்தார்.

வள்ளலார் சென்னையில் 35 ஆண்டுகள் இருந்தவர். தினந்தோறும் 3 முறை திருவொற்றியூர் எழுத்தறியும் பெருமானைத் தரிசிப்பது வழக்கம். ஒருநாள் நெல்லிக்காய் பண்டாரத் தெரு வழியாகப் போய்க் கொண்டிருக்கிறார். அங்கே திண்ணையில் ஒருவர் அமர்ந்திருக்கிறார். அவர் ஒரு புத்தகம் படித்துக் கொண்டிருக்கிறார். வள்ளலார் “என்ன புத்தகம்?” என்று கேட்கிறார். அதற்கு அவர் நீங்கள் பதிப்பித்த ஒழிவில் ஒடுக்கம் புத்தகம்தான்” என்கிறார்.

வள்ளலார் அதை வாங்கிக் கொண்டார். அவருக்கு சந்தேகம் வருகிறது. நாம் படித்தது அந்தப் புத்தகம் தானா? இல்லை. அதற்குள் வேறு ஏதாவது வார இதழை வைத்து மேலே பெருமைக்காக ஏதாவது ஒரு புத்தகம் வைத்திருக்கிறோமோ என்று வள்ளலார் சந்தேகிக்கிறாரோ என நினைக்கிறார். ‘இந்தாங்க’ என்று அவர் புத்தகத்தை நீட்டினார். வள்ளலார் அவரிடம் உள்ளே சென்று தீப்பெட்டியும் மண்ணெண்ணையும் கொண்டு வரச் சொன்னார். கொண்டு வந்ததும் வள்ளலார் அந்த ஒழிவில் ஒடுக்கம் புத்தகத்தைக் கொளுத்தி விடுகிறார். “ஐயா! சாமி! என்ன காரியம் செய்தீர்கள்?” அவர் பதைக்கிறார்.
அப்போது வள்ளாலார் சொன்னாராம்: “புத்தகத்தைக் கொளுத்தியதற்காக வருத்தப்படாதே. இதைப் படிக்கும் பக்குவம் இன்னும் உனக்கு உண்டாகலை. இப்போது உள்ள பக்குவத்தில்நீ இதைப் படித்தாயானால் நீ நாத்திகனாகிவிடுவாய்.”

அப்படியானால் அந்த நூலைப் படிக்கணும்னா அத்ற்கே ஒரு பக்குவம் தேவைப்படுகிறது. அவ்வளவு உயர்ந்த நூல்.
இந்த நூலுக்கு வள்ளலார் தாமே உரை எழுத வேண்டும் என்று நினைக்கிறார். அத்ற்கு முன்னாலேயே திருப்போரூர் சிதம்பர சுவாமிகள் அதற்கு உரை எழுதி இருக்கிறார். அதைப்பார்க்கிறார். இதைவிட நாம் நன்றாக எழுத முடியாது என்று அந்த உரையை அப்படியே பதிப்பித்து விடுகிறார். வள்ளலாரால் மதிக்கப்பட்டவர் திருப்போரூர் சிதம்பர சுவாமிகள்.

ஒழிவிலொடுக்கம் உரையில் வள்ளலார் தாம் எதையாவது சேர்க்கவேண்டும் என்று நினைக்கிறார். ஆனால் எல்லாமே மிக அழகாக தெளிவாக இருந்ததால் தாம் தனியே உரை எழுதும் எண்ணத்தைக் கைவிட்டு விடுகிறார். ஆனால் அவ்வுரையில் சிறப்புப் பாயிரத்திற்கு சிதம்பர சுவாமிகளால் உரை செய்யப்படாமல் விடுபட்டுப் போய்விட்டது. இந்த சிறப்புப் பாயிர வெண்பாவிற்கு வள்ளலார் 17 பக்கம் உரை எழுதுகிறார். இந்த 17 பக்க உரை இருக்கிறதே அது ஈடு இணை இல்லாதது. 17 ஆயிரம் நூல் படித்து ஞானம் பெற்றவர்களால்தான் அந்த 17 பக்க உரையைஎழுத முடியும்.

(திரு.மு.பெ.ச அவர்கள் எழுதிய திருமந்திரச் சிந்தனைகள் புத்தகத்தில் இருந்து)