பயணம் .

gurunathasundaram · gurunathasundaram Sun 3 Feb 2013 - 0:55

நெடுங்கூந்தல் அழகாய்
தொடர்வண்டி நீண்டிருந்ததது.

தட்டுத்தடுமாறி ஏறியதில்
தொலைந்து போனது புன்னகை.

சன்னலோர இருக்கைக்காய்
மனம் ஏங்கியது.

என் கவிதையை முதலாக
வாசிக்கும் சன்னலோர கம்பிகள்
அன்று..
முகத்தைத் திருப்பிக் கொண்டன.

சாத்தியமில்லாத இருக்கைக்காய்
என்னைக் கண்டு
முகம் திருப்பும் சன்னல்கம்பிகளை
சமாதானப்படுதினேன்.

கூட்டநெரிசலினூடே
கடலை விற்பவனும்
கீரை விற்பவனும்
இலாவகமாய் பயணிப்பதைக் கண்டும்

மக்களின் முகக்கோபத்தைக்
கண்டுகொள்ளாமல் பயணிக்கும்
பள்ளிச் சிறுவர்களைக் கண்டும்
வியந்தேன்.

எங்காவது புன்னகை
கிடைக்காதாவென்று
ஏக்கப் பெருமூச்சொன்றை விட்டு
களைப்பாய்த் திரும்புகையில்

தாயின் தோளில்
சாய்ந்து ..
கன்னக்கதுப்பில் கவிதை எழுதக்
கூப்பிட்டது குழந்தையொன்று.

உதடுகளில் தவழ்ந்த
புன்னகையை
தன் கவிதைக்கூலியாய்க்
கொடுப்பதாய்ச் சொல்லியதில்....

என்னை மறந்து..
என் பயணம்
கவிதைக்குள் புதைந்தது.