balakarthik wrote:கவியன்பன் நாட்டுல முக்கால்வாசி அரசியல் பேச்சாளர்கள் இப்படித்தான் இருக்காங்க நீங்க தி முக பேச்சாளர்கள் பேசியதை கேட்டிருக்கிங்களா அதுல தீப்பொறி ஆறுமுகம்னு ஒருத்தர் பேசுவாரு அந்தாளுக்கு வாயை தொறந்தாலே சாக்கடை கொட்டும் அவ்வுளவு கொச்சையாக கேலி செய்து பேசுவார் என்னா செய்வது இதுங்கலேல்லாம் கண்டுக்காம விடுவதே நல்லது எதுக்கு தேவை இல்லாம முக்கியத்துவம் கொடுத்து இவுங்களை பெரிய ஆளாய் ஆக்கவேணும்

இந்த பதிவைத் துவங்கியவர் நன்றி கூறியுள்ளார் Muthumohamed

கே. பாலா wrote:

சிவா wrote://ஒரு இடத்தில் தலைமை இடத்தில் உள்ளவருக்கு மறந்தும் தரங்கெட்ட வார்த்தைகள் வரக்கூடாது.அப்படி வந்தால் அவன் தலைவனாக இருக்க தகுதியற்றவன்.மேலும் அவன் பின்னால் செல்லும் மக்களும் மடையர்கள் என்றே நான் கூறுவேன்.(அது யாராக இருந்தாலும் சரி )///

என்னுடைய மனதை அப்படியே பிரதிபலித்துள்ளீர்கள் கவி!

சரியான கருத்து நானும் வழி மொழிகிறேன்

இந்த பதிவைத் துவங்கியவர் நன்றி கூறியுள்ளார் கரூர் கவியன்பன்

கே. பாலா wrote:சார், இன்னிக்குக் கோயிலுக்குப் போயிருந்திருக்கா போலே இருக்கு

யார் சார்?

என் மகள் தான் சார்

எந்தக் கோவில்?

ஊர்லே ஒரு கோவில் விட மாட்டா.. நான் இப்படின்னா அவ அப்படி..

திட்டினீங்களா?

எதுக்கு? கையைக் குவிச்சு வச்சுக்கிட்டு சிரிச்சுக்கிட்டே பக்கத்துலே வந்தா.. அப்பா, உன் நெத்தியிலே என்ன இங்கே கீறல்.. அவ கையாலே மெல்ல நெற்றியைத் தொட்டுட்டு ‘ஓ..ஒண்ணுமில்லே’ன்னு போயிட்டா.. எனக்குத் தெரியும்.. என் நெத்தியில் சின்னக் கீத்தா அவ வீபுதி இட்டிருக்கா..

சிரிக்கிறார். அதில் தந்தை மகள் மேல் கொண்ட பாசமும், மகள் தந்தை மேல் கொண்ட பேரன்பும் தெரிகிறது. எங்கேயும், எந்த நாட்டிலும் இனத்திலும் உள்ளது போல உன்னதமான தந்தை - மகள் பாசம்..

அந்தத் தகப்பனைப் போயா இப்படி தரக்குறைவாகப் பேசுவது?

எழுத்தாளர் நீல.பத்மநாபன் அவர்களை சந்தித்து விட்டு சென்னை திரும்ப திருவனந்தபுரம் விமான நிலையத்தில் உட்கார்ந்திருந்தோம்.

அவருக்கு மொபைலில் ஒரு எஸ்.எம்.எஸ் வந்தது.

படித்துவிட்டு முகம் மலர்ந்தார். என்னிடம் மொபைலை நீட்டினார்.

‘அப்பா, என் முதல் சம்பளம் இன்று வாங்கினேன்’


மூத்த பொண்ணா, சார்? எனி மியூசிக் ஸ்கோரிங்க் அசைன்மெண்ட்?

இல்லே, சின்னவ. மும்பாய்லே அசிஸ்டெண்ட் டைரக்டரா ஒரு படத்துலே வேலை செய்யறா. அங்கே முதல் மாச சம்பளம்..

எவ்வளவு சார் இருக்கும்?

பத்தாயிரம் ரூபாய்.

பூவாகச் சிரிக்கிறார்.

அந்த நல்ல மனதையா நோகடிப்பது?

முகநூல்

கே. பாலா wrote:சார், இன்னிக்குக் கோயிலுக்குப் போயிருந்திருக்கா போலே இருக்கு

யார் சார்?

என் மகள் தான் சார்

எந்தக் கோவில்?

ஊர்லே ஒரு கோவில் விட மாட்டா.. நான் இப்படின்னா அவ அப்படி..

திட்டினீங்களா?

எதுக்கு? கையைக் குவிச்சு வச்சுக்கிட்டு சிரிச்சுக்கிட்டே பக்கத்துலே வந்தா.. அப்பா, உன் நெத்தியிலே என்ன இங்கே கீறல்.. அவ கையாலே மெல்ல நெற்றியைத் தொட்டுட்டு ‘ஓ..ஒண்ணுமில்லே’ன்னு போயிட்டா.. எனக்குத் தெரியும்.. என் நெத்தியில் சின்னக் கீத்தா அவ வீபுதி இட்டிருக்கா..

சிரிக்கிறார். அதில் தந்தை மகள் மேல் கொண்ட பாசமும், மகள் தந்தை மேல் கொண்ட பேரன்பும் தெரிகிறது. எங்கேயும், எந்த நாட்டிலும் இனத்திலும் உள்ளது போல உன்னதமான தந்தை - மகள் பாசம்..

அந்தத் தகப்பனைப் போயா இப்படி தரக்குறைவாகப் பேசுவது?

எழுத்தாளர் நீல.பத்மநாபன் அவர்களை சந்தித்து விட்டு சென்னை திரும்ப திருவனந்தபுரம் விமான நிலையத்தில் உட்கார்ந்திருந்தோம்.

அவருக்கு மொபைலில் ஒரு எஸ்.எம்.எஸ் வந்தது.

படித்துவிட்டு முகம் மலர்ந்தார். என்னிடம் மொபைலை நீட்டினார்.

‘அப்பா, என் முதல் சம்பளம் இன்று வாங்கினேன்’


மூத்த பொண்ணா, சார்? எனி மியூசிக் ஸ்கோரிங்க் அசைன்மெண்ட்?

இல்லே, சின்னவ. மும்பாய்லே அசிஸ்டெண்ட் டைரக்டரா ஒரு படத்துலே வேலை செய்யறா. அங்கே முதல் மாச சம்பளம்..

எவ்வளவு சார் இருக்கும்?

பத்தாயிரம் ரூபாய்.

பூவாகச் சிரிக்கிறார்.

அந்த நல்ல மனதையா நோகடிப்பது?

முகநூல்

இந்த பதிவைத் துவங்கியவர் நன்றி கூறியுள்ளார் பாலாஜி