சிறுகதை: வினாயகம் - லோகு

வினாயகம்

இரவு 11.40. நீலவானம் 15-ஆம் நாள் பசியில் நிலவை விழுங்கி, நட்சத்திரம் மட்டும் இறைக்கப்பட்டு, வானம் விட்ட ஏப்பத்தில் சாலையோர மரங்கள் தலை காயவைத்துக் கொண்டிருந்தது. கார்த்திக் நடந்தான் அந்த சட்டை செய்யா சாலையில். சிவப்பு கம்பளம் தார் பூசப்பட்டதுபோல் வழி. அனுமந்த நகருக்குள் நுழைந்தான், மிடில் கிளாஸ் மாமாக்களின் நூடுல்ஸ் வாசம் தெருவின் பாதிக்குமேல் அடிக்க, என்றும் முகர்வது இன்று மட்டும் அவனுக்கு அமானுசியமாய்.

அடைந்தான் வாடகை தாமதமான வாடகை வீட்டை. என்றும் பாரா இருட்டு போர்ட்டிகோ முன். துலாவிப் பொட்டிட்டுக் கொள்ள மை காத்திருந்தது கண்முன். தடவித் தடவி நடந்து கதவிடம் சென்றான். திறக்க நினைத்தான், பன்னீரின் மணம் சற்று தலைமயிர் வீச்சத்துடன் கலந்து வர சத்தியமாக அந்த இடம் அமானுஷியம் ஆக்ஸைடில் டிப்(dip) செய்யப்பட்டிருந்தது. தானாக கதவு திறந்தது, அனுமானமாக நகர்ந்து நகர்ந்து ஹாலை அடைந்தான். இருட்டின் 'கும்'மில் இருந்து விலக ஸ்விட்சை தேட…… குண்டு பல்பு தானாக எரிந்தது. வெளிச்சத்தின் கீழ் ஒருகால் சம்மனம் இட்டு கீழ் குனிந்து அமர்ந்திருந்தான் அவன்.

"டேய்… வினாயகம்… எப்போடா வந்த? தனியா இருட்டுல என்ன பண்ற..?"

பதில் இல்லை, தலையை மட்டும் மேல் தூக்கி அவனை பார்த்தான். முகம் வெளிறி ரத்தம் உறைந்து எப்போதும் இல்லாமல் இன்னும் கொஞ்சம் வெள்ளை அவன் முகத்தில்.

"கேக்குறன்ல? டேய்..!"
"ம்ம்ம்ம்…!"
"உடம்பு சரியில்லயா…?"
"……."
"சாப்புட்டியா…?"
"இனி எனக்கு சாப்படு எல்லாம் தேவை படாது..!" என்று கோணையாக சிரித்தான்.

கதவுகள் அனைத்தும் சாத்தியிந்தும் காற்றின் விசுவிசு குறைந்த பாடில்லை. வினாயகம் இப்படி உம்மென்று என்றும் பேசியதில்லை. மனதில் என்ன வலியோ?

"எங்க போற?"
"என் ரூமுக்கு..!"
"போகாத..!"
"ஏன்?"

உள்ளே ரூமுக்குள் வினாயகம் அலைபேசியின் ரிங்டோன் கேக்க, கார்த்திக் வினாயகத்தை ஒரு முறை பார்த்தான்.

"அட்டெண்ட் பண்ணாத..!"

எதோ புரிந்தும் புரியாதவனாக ரூமுக்குள் சென்றான். வினாயகம் அப்பாதான் அழைத்துக் கொண்டிருந்தார். அழுத்தினான்.

அப்பா பதற்றத்துடன் "ஹலோ..!"
"ஹலோ..!"
"யாருப்பா..?"
"கார்த்திக் அங்கிள்.."
"அய்யோ… அய்யோ…"
"ஏன் அழுகுறீங்க?"
"வினாயகம்… வினாயகம்…."
"என்னாச்சு அவன்கிட்ட பேசனுமா?"
"இனி எப்புடிப்பா அவன்கிட்ட பேசமுடியும்??"
"என்ன சொல்றீங்க?"
"உன் ஃப்ரெண்ட் காலையில கெளம்பி ஊருக்கு வந்தவன் வீட்டுக்கு பொணமா வந்தான்பா…!! ஹய்யோ ஹய்யோ…..!! போயிட்டானே"

இதை கேட்டுக் கொண்டிருக்கும் கார்த்திக்கின் முதுகு பின்னால் யாரோ நிற்பதுபோல் தோன்ற அலைபேசியை அணைத்துவிட்டு திரும்ப அவன் முகத்துக்கு மிகமிக அருகில் வினாயகம். முன்பு போல் அல்ல, இன்னும் கோரமாக முகம் எங்கும் ரத்தம் வடிந்து பற்கள் நீண்டு.

"ஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆ….!!!" என்று கத்தினான் வினாயகம்.

பட்டென்று மேல் வெளிச்சம் பட பூதாகரமாய் தெரிந்தான். ஃபேனில் பலூன்கள் ஒட்டப்பட்டு, ரூமில் உள்ள மற்ற மூவரும் வினாயகம் பின் வந்து நின்று சிரிக்க, வினாயகம் கார்த்திக் கன்னத்தில்
"பளாஆஆஆர்…!"
"ஹாப்பி பர்த்டே..!! ஹீ.. ஹீ.. ஹீ..!"
அனைவரும் கோரஸாக ஹாப்பி பர்த்டே பாடினர்.
"என்னடா பயந்துட்டியா..??"
"கழிஞ்சுட்டாண்டா…!"
"உள்ள கதவு தானா தெறந்ததுமே அவன் மூஞ்சில பீதி மச்சி.. ஹாஹாஹா..!"
"கரண்ட் தானா வந்ததும் நமக்கு சாதகமா அமைஞ்சுடுச்சு.. பெர்ஃபெக்ட் கோயின்சிடென்ஸ். நல்லவேள கதவ தொறந்து வெச்சோம் காத்துக்கு அதுவே தொறந்ததும் எக்ஸலண்ட் டா…. ஹாஹாஹா அவன் மூஞ்சிய பாரேன்..!"
"எப்புடி கார்த்திக் வினாயகம் அப்பா மாரி நான் கரெக்ட்டா பேசுனேனா??"
"விடுங்கடா.. பாவம் பர்த்டே பேபி"
கூனிக்குறுகி நிற்காமல் சலனம் காட்டாமல் நின்றான் கார்த்திக். வினாயகம் அலைபேசி மறுபடி அழைத்தது.
"ஹலோ.."
"ஹலோ வினாயகமா? நான் கார்த்திக் அப்பா பேசுறேன்பா..!" (பேசப் பேச அழுகையும் துக்கமும் அவர் தொண்டையில்).

பூவன் wrote:பிறந்தநாள் அதிர்ச்சி , அதிர்ச்சி அடைய வைத்தது
பேச்சுநடை சொற்கள் அமைத்த விதம் அருமை ....

மிக்க நன்றி அன்பரே..!! நலமா ரொம்ப நாளாச்சு நான் ஈகரை வந்து..!

நலம் லோகு ஆமாம் நீங்கள் வந்து ரொம்ப நாள் ஆச்சு ....

ரொம்ப நாளைக்கு அப்புறம் வந்தா ஆவி பேய் கதையோட தான் வருவாரோ நம்ம லோகு?

நல்லாருக்கு லோகு கதை

யினியவன் wrote:ரொம்ப நாளைக்கு அப்புறம் வந்தா ஆவி பேய் கதையோட தான் வருவாரோ நம்ம லோகு?

நல்லாருக்கு லோகு கதை

ரொம்ப நன்றி தல..!!