முதியோர் இல்லத்தில் ஓர் முனகல் !

by **நாகசுந்தரம்** Mon Dec 17, 2012 1:05 pm

நாளை என்று வரும் என்று
நாளை கடத்தி விட்டேன்
வேளை வர வேண்டாமோ
வாளாய் இருப்பேனோ

காலை உணவுண்டு
நிலையான நட்புண்டு
எனை இங்கே கொடுத்திட்ட
மனைமக்கள் எங்குண்டு?

மடியில் வைத்து தாலாட்டினேன்
படிக்க வைத்து பேராக்கினேன் (மனம்)
துடிக்க துடிக்க வாழ்வை
படிக்க வைத்துவிட்டான்

அடித்து வளர்க்கவில்லை
நடித்து நகர வில்லை
அடிக்காமல் வலிக்கிறது
துடிப்பின்னும் ஏன்வருது

வேண்டாம் என்று விலக்கினாலும்
வேண்ட மட்டும் மனம் கலங்குறது
ஆண்டு வாழ்ந்திடவே அவனுக்காய்
ஈண்டு இறைவனை போற்றுகின்றேன்

ஏனி போல இங்கு என்னை ஆக்கிவிட்டு
இறைவன் தாள்தன்னை கும்பிட்டு என்ன பயன் ?
மனிதனை மதிக்காமல் மலரிட்டு போற்றி ஏன் ?
இனிவரும் ஒருநாள் உனக்கு
என்னைப்போல் இருக்கை உண்டு !

அன்னையும் பிதாவும் முன்னறி தெய்வமென்று
முன்னோர் சொல் மறந்திட்டாய் ! ஆனால்
அதிலேயே வருகிறது
பெற்றோர்க்கு இல்லை சுற்றமும் சினமும் என !
கொன்றை வேந்தனையும் நன்னூலும் நாலடியும்
அன்றே தந்திருந்தால்
இன்றின்னிலை எனக்கு வந்திடுமோ ?