சங்க நூலான முத்தொள்ளாயிரம் என்னும் நூலில் உள்ள பாடல்களைப் பாடிய புலவர்கள் பெயர் வரலாற்றில் இல்லை. ஆனால், அக்கவிஞர்களில் கற்பனையில் தமிழ்ச்சுவை எல்லாப் பாடல்களிலும் ஊற்றெடுத்து ஓடுகிறது.

வில் அம்பை அதிகபட்சம் பெண் பார்வையாக, கொல்லும் ஆயுதமாகவே எல்லாக் கவிஞர்களும் கவிதை எழுதுகிறார்கள். முத்தொள்ளாயிரம் புலவர் ஒருவர் அம்பை இரு நறுமணம் வீசும் பொருளாக உவமைப்படுத்துகிறார். ஒரு பாடலில் சேரமன்னன் வில் அம்பைப் பாடுகிறார். அந்த அம்பின் முன் முனை எதிரிகளைக் கொன்று அதிலுள்ள ரத்தவாடை நரிக்குப் பிடித்த பகுதியாகவும், பின் பகுதி மன்னனின் கைப்பட்டு பூமணம் வீசுகிறது அதனால், அப்பகுதி வண்டுக்கும் பிடித்திருக்கிறதாம். அந்தக் கற்பனை கொண்ட பாடல்தான் இது:

அரும்பவிழ்தார்க் கோதை அரசெறிந்த வெவ்வேல் பெரும்புலவுஞ்
செஞ்சாந்தும் நாறிச் - சுரும்பொடு
வண்டாடு பக்கமு முண்டு குறுநரி
கொண்டாடு பக்கமும் உண்டு

மலர்கின்ற மொட்டுகளால் கட்டப்பட்ட மாலை அணிந்திருக்கிறான் சேரன். இவன் போர் முடித்து வெற்றி வாகை சூடி வருகிறான். அவன் கையில் இருக்கும் வேலில் இருவகை நாற்றம் (மணம்) உண்டு என்கிறார் புலவர். "ஒன்று ஒளி வீசும் முற்பகுதி பகைவர்களின் மார்பிலே வீழ்ந்து, வீழ்ந்து குருதி படிந்து புலால் நாற்றம் வீசிக் காணப்படுகிறது. வேலின் பின் பகுதியோ மன்னின் மார்பில் இருக்கும் சந்தனமும் மலர் மாலையும் மோத நறுமணம் வீசுகிறது. இவ்வாறு அவனுடைய வேலின் முன் பகுதி நரியினம் மகிழும்படியாகவும், அதன் பின் பகுதி, வண்டினம் மகிழும்படியாகவும் விளங்குகிறது' என்று சேரனின் கைவேலான ஒரு பொருளை இரு நறுமணம கொண்டதாக சிறப்பாகப் பாடியுள்ளார் புலவர்.
(நன்றி-தினமணி)

உங்கள் இலக்கிய நறுமணம் தொடர்ந்தும் வீசட்டும்.

தலைப்பிலும் நறுமணம், தொகுப்பிலும் நறுமணம்....வீசுகிறது.

சிறந்த இலக்கிய காட்சி ஐயா. நன்றி.

அற்புதமான பதிவு. சிறப்பான படைப்பு. அருமை