இது நிஜமடி

**மு.வித்யாசன்** · 19/03/2010

மரக்கிளையை தேடிடும் பறவையாய் நான் உன்னிடம்
கடல் நீரைத் தேடிடும் நதி நீராய் நீ என்னிடம்
உயிரே உன் நேசத்தில், தொலைந்தேனே அதன் ஆழத்தில்;
அழகே உன் வாசத்தில், அலைந்தேனே நிதம் வானத்தில்;
என் இரு விழிகளும் அதற்காகவே
இமை நீக்கிட துடிக்குது உனை பார்க்கவே...

தெரிந்தும், தெரியாததுமாய்
தொடர்வாய் நிழலாய் நீ... எனையே;
மறைந்தும், மறையாததுமாய்
துணை வருவாய் நிலவாய் நீ... எனையே;
விரைவினில் என் சோகம் தீர்த்திட
விரல் நுனியால் நீ ... தீண்ட வா;
கருவினில் மீண்டும் நான் உருவாகிட
உன் மடியினில் எனை தாங்கிட வா;

உதிரும் இலையாய்; நீ ஆனால்
அதை தாங்கும் காற்றாய் நான்;
கலையும் கனவாய்; நீ ஆனால்
அதை வாங்கும் இரவாய் நான்;
நகர்ந்திடும் நிமிடங்களும்
உனை தேடி அலைந்திடுமே;
மறைந்திடும் பொழுதுகளும்
உனை மறுபடி வரைந்திடுமே;

கலைந்தேன் வான் மேகமாய் நிதமும் உனை தேடியே;
அசைந்தேன் நதி நீராய் நிலவே உன் மேனி தீண்டவே;
அனலாகிப் போகுது, நீ எனை அகல்கின்றபொழுது
மணலாகிப்போனது, நீ கரையினில் வீடு கட்டும்போது;
எனக்குள்ளே சுமந்தேன் உனை நிதமடி;
வாழ்வின் தூரம் வரை சுமப்பேன் நீ பாரமில்லை இது நிஜமடி;