ஆண்டவரிடம் ஒப்படைப்போம்!!

எல்லோரும் மகிழ்ச்சியாக இருக்கின்றார்கள். நான் மட்டும்தான் துன்பக் கடலில் மூழ்கி சிக்கித் தவிக்கிறேன். எனது கவலை, துயரம் எல்லாம் சேர்ந்துகொண்டு பெரும் சுமையாக இறக்கி வைக்க முடியாத அளவிற்கு என்னை அழுத்துகின்றது. என் வாழ்க்கையில் நிமிரக் கூட வழியில்லாமல் துன்பப்படுகின்றேன். எனக்கு வேறு வழியே இல்லையா? நான் பாவம் செய்தவனா? எனது துயரச் சுமையைத் தாங்குவோர் யாரும் இல்லையா? இப்படியே அழிந்து போகத்தான் பிறந்தேனா? கடவுள் என்னை இப்படி சோதிக்கின்றாரே...'' என்று பலவாறாகப் பிதற்றி, மேலும் மேலும் துன்பத்தை பெருக்கிக் கொண்டு இன்பம் என்ற ஒன்றை நினைத்துக்கூடப் பார்க்காமல் இருப்போர் இன்றைய நாளில் பெருகிவிட்டனர்.

ஆனால், ""சோதனை வரும்போது இச்சோதனை கடவுளிடமிருந்து வருகிறது என்று யாரும் சொல்லக்கூடாது. ஏனெனில் கடவுள் தீமையின்

தூண்டுதலுக்கு உள்ளாவதில்லை(யாக் 1:13)''.

ஆம்! மேற்கண்டவாறு புலம்பித் தவிக்கின்றவர்கள் கடவுளின் மீது பழியை சுமத்த முயல்கின்றனர். மாறாக, ""அவர் நம்

ஒவ்வொருவருக்கும் அருகிலேயே உள்ளார். அவரைச் சார்ந்துதான் நாம் வாழ்கின்றோம், இயங்குகின்றோம், இருக்கின்றோம் (திரு. பணி:

17)'' என்பதை மறந்து விடுகின்றோம். ஏனெனில் நமக்கு ""உயிரையும் மூச்சையும் மற்ற அனைத்தையும் கொடுப்பவர் அவரே. (திரு. பணி

17:25).''

நம் உயிரைக் கொடுத்த தந்தையாகிய கடவுள் நம்மைக் காத்துக் கொள்ள மாட்டாரா? சோதனைக் கொடுப்பவராக இருந்தால் நம்மோடு

அவர் ஏன் வாழ வேண்டும், நம்மை இயக்க வேண்டும்? பாதுகாப்புக்கும் நம்பிக்கைக்கும் உரியவராக இருப்பதால் துணிந்து அவரிடம்,

""உம்மை நோக்கி என் உள்ளத்தை உயர்த்துகின்றேன். என் கடவுளே, உம்மில் நம்பிக்கை கொள்கின்றேன். என் கண்கள் எப்போதும்

ஆண்டவரை நோக்கியிருக்கின்றன. அவரே என் கால்களை வலையிலிருந்து விடுவிப்பார். என்னை நோக்கித் திரும்பி என் மீது இரங்கும்;

ஏனெனில் நான் துணையற்றவன்; துயருறுபவன்; என் வேதனைகள் பெருகிவிட்டன; என் துன்பத்திலிருந்து என்னை விடுவித்தருளும்; என்

சிறுமையையும் வருத்தத்தையும் பாரும்; என் பாவங்கள் அனைத்தையும் மன்னித்தருளும்; ஏனெனில் நான் உம்மையே

நம்பியிருக்கின்றேன்.

துன்பங்கள் அனைத்தினின்றும் மீட்டருளும், (திரு.பா.25:1,2,15-18,21,22)'' என்று நமது குரலை எழுப்பி மன்றாட வேண்டும். அப்போது

நம்மை உருவாக்கி, வாழவைத்துக் கொண்டிருக்கின்ற ஆண்டவர் நமக்காக செவி

சாய்ப்பார்.

""நாம் குரல் எழுப்பும் போதெல்லாம் நம் கடவுளாகிய ஆண்டவர் நம்மோடு உள்ளார். அவரைப் போல மக்களுக்கு மிகவும் நெருங்கிய கட

வுளைக் கொண்ட வேறு பேரினம் ஏதாகினும் உண்டா? (இணை.சட் 4:7)''.

மேலும் ""மீட்க முடியாதவாறு ஆண்டவரின் கை குறுகிவிடவில்லை. கேட்க முடியாதவாறு ஆண்டவரின் காது மந்தமாகிவிடவில்லை

(எசாயா 59:1)'' என்று மேலும் நம்பிக்கையளிக்கப்

படுகிறது.

அதனால் நம் அருகிலேயே உள்ள ஆண்டவரிடம் நமது அனைத்து சுமைகளையும் ஒப்படைப்போம். அவரின் விழுமியங்களின்படி வாழ்ந்து

மாசில்லா அன்பை நிறைவாய்ப் பெறுவோம்.

வி. ரூஃபஸ்

நல்ல செய்தி உலகுக்கு...