அண்ணாமலையும் ஏழிசையும்!

by **சாமி** Sun Aug 26, 2012 9:56 pm

ஊற்றுமலை அரண்மனையில் புலவர்கள் நடுவில் அண்ணாமலைரெட்டியாரின் ஒப்பற்ற புலமைத் திறத்தை வெளிப்படுத்த வேண்டும் என்று எண்ணினார் அரசர்.

அரசர் ஒருநாள் புலவர்களை நோக்கி, ""ஏழு ஸ்வரங்களாகிய "சரிகமபதநி' என்பதை மையமாக அமைத்து உங்களில் யாராவது கவி பாட இயலுமா?'' என்று கேட்டார்.

புலவர்கள் ஒருவர் முகத்தை ஒருவர் பார்த்து விழித்தனர். "முடியாது' என்பதையே புலவர்களின் தயக்கம் வெளிக்காட்டியது. இந்நிலையில் அண்ணாமலை எழுந்தார்.

சரிகமப தநியேற்குச் சந்து சொல் என்
பான்மதன்ஏ தைக்க மார்பில்
சரிகமப தநிசமனத் தார்க்குருள்சங்
காஎனும், அத் தத்தில் நில்லா
சரிகமப தநிதநிகம் அனையர் அருத்
திருடினும் அருந் தாமல் வாடிச்
சரிகமப தநிஎனப்பா டுதலைமறந்
தாள்இதயா லயசற் கோவே!

என்று பாடி அனைவரையும் வியப்பில் ஆழ்த்தினார். பாடலின் பொருள் இதுதான்:
இதயாலய சற்கோவே - இருதயாலயத்தேவர் என்னும் உத்தம அரசே! (உன் மீது காதல் கொண்ட இப் பெண்) சரி கம் - சஞ்சரிக்கின்ற மேகமே!, அப தநியேற்கு - கேடு எய்திய தனியேனாகிய எனக்கு, சந்து சொல் என்பாள் - தூது செல்வாயாக என்பாள், மதன் ஏ தைக்க - மன்மதன் அம்பு பாய்வதனாலே, மார்பில் சரி கம - மார்பிலே சரிந்து தொங்கும் தலைமாலை அணிந்தவனே!, பதம் நிசமனத்தர்க்கு அருள் சங்கர - உண்மை மனத்தினார்க்குச் சிவபதவி தருகின்ற சங்கரனே! ஏனும் - என்று சிவபெருமானை நோக்கிக் கூறிக்கொண்டே புலம்புகின்றாள், அத்தத்தில் நில்லா சரி - கையில் வளையல் நில்லாமல் உடல் மெலிந்ததால் கழன்று சரிந்து விழுகின்றன, கம் பதம் - மணமுள்ள உணவினை, நிதம்நிதம் - நாள்தோறும், அனையார் அருத்துகினும் - தாய்மார் ஊட்டினாலும், அருந்தாமல் வாடி - உண்ணாமல் உடல் மெலிந்து, சரிகபதநி என - ஏழு சுரங்களுடன், பாடுதலை மறந்தாள் - பாடும் பாட்டுகளை மறந்து போனாள்.
(நன்றி தினமணி)