பரிசளிப்பேன் உனக்கென...

by **rameshnaga** Sat Jul 21, 2012 7:01 pm

நீ வீசி எறிந்த அவமானங்கள்
திரண்டிருக்கிறது
நீர்த்துளி என
எனது கண்களில்.

உனது நிராகரிப்புகளால்
முட்கள் நிறைந்து விடுகிறது
எனது பாதைகளில்.

தோள்களின் வலியோடு
செப்பனிடுகிறேன்
எனது பாதையை
நான் நடப்பதற்கென.

எனது வழியை
நான் கடந்தபின்

நீ என் மீது எறிந்த
செருக்குடன்
உனக்குப் பரிசளிப்பேன்...

நீ
எனக்களித்த நீர்த் துளியை.

by Guest Sat Jul 21, 2012 7:05 pm

மிக அருமை .. எப்டி இப்படி எல்லாம் யோசிகிரிங்க சூப்பருங்க

by சார்லஸ் mc Sat Jul 21, 2012 7:09 pm

நிராகரிக்கும் பெண்ணை, ஏன் தொல்லை பண்ண வேண்டும்?

பாவம் பெண் பிள்ளை சோகம்

பழி வாங்க நினைப்பது பாவம்.

பேசாமல் பாதையை மாற்றிக் கொள்வதுதானே சரியான முன்னுதாரணம்.

(கவிதை முடிந்த பின்னும் - பக்கத்தின் கீழ்பகுதியை அதிகப்படுத்துவது ஏன்? வாசித்து விட்டு பின்னூட்டமிட சற்று சிரமமாக இருக்கிறது நண்பரே)

by **rameshnaga** Sat Jul 21, 2012 7:22 pm

ரொம்பவும் நன்றி! புரட்சி, சார்லஸ்.

இந்தக் கவிதை ஒரு ஆணையும் குறிப்பதாய்க் கொள்ளலாம் சார்லஸ்.
"கீ போர்ட்" சரியில்லாததால் page ஓடி விடுகிறது. அதனால் இப்படி
நிகழ்ந்து விடுகிறது.